పండు వెన్నెల - పప్పుగుత్తి , ఓ ప్రహసనం

"ఇదిగో! నువ్వీమధ్య బొత్తిగా నన్ను పట్టించుకోవడం లేదు ఎంతసేపు పిల్లలు, ఇంటి పని అంటున్నావుకాని, నేనున్నానా? తిన్నానా? అనేది అసలు పట్టించ్చుకోవడం లేదు"

ఆఫిస్ కి వెళ్తూ, వెళ్తూ తన భర్త బుచ్చిబాబు అన్న మాటలు , చెవిలో గింగురుమంటున్నాయి నీరజకి.

నిజమే! ఇంట్లో చాకిరి, పిల్లలు అసలు బుచ్చిబాబుని పట్టించుకోవడం లేదు. తనలో మార్పు రావాలి, ఇలా లాభం లేదు. బుచ్చిబాబు తనకోసం ఎన్నిసార్లు ఎంత త్యాగం చేసాడు. ఒకసారి, పెళ్ళి అయిన కొత్తలో అనుకొంట! ఎంత ప్రేమగా తను అడిగిందని, "రిక్షా తొక్కి అయినా సరే తెల్లారేసరికి లక్ష రూపాయలు సంపాందించి, నీ కొరిక నేరవేరుస్తాను" అన్న రీతిలో తనకోసం కష్టపడి, తన ఫ్రండ్స్ నవ్వుతున్నా పట్టించుకోకుండా తనకోసం, కేవలం తనకోసం, ఓ మూరెడు మల్లెపూవులు తెచ్చిన తన బుచ్చిబాబుని తను సరిగ్గా చూసుకోకపొవడం ఎంత అన్యాయం, రేయింబవళ్ళూ చెమటోడ్చి కష్టపడి అప్పుడెప్పుడెప్పుడో మల్లెపూవుల కోసం, తన సంపాదనని త్యాగం చేసిన తన బుచ్చిబాబు రుణం తనేవిధంగా తీర్చుకొంటుంది? కళ్ళముందు అలా త్యాగాలు చేసిన బుచ్చిబాబు కనిపిస్తుండగా, కనువిప్పు కలిగింది తనకి. ఎప్పుడో జ్ఞాన దంతాలు వచ్చాయి, జ్ఞానం వచ్చేసింది అనుకొంది కాని , లేదు ఈరోజు ఉదయమే తనకి జ్ఞానోదయమయ్యింది. లాభం లేదు తను మారాలి , "ఎదో ఒకటి చేయాలి" . "అవును ఎదో ఒకటి చెయాలి", "ఎదో ఒకటి చెయాలి". (తను ఒకసారే కదా అన్నది , ఇంకో రెండు సార్లు ఎక్కడనుండి అబ్బా? అనుకొని చుట్టు చూస్తే, ఓ వైపు తెల్ల చీరతో ఒకరు , నల్ల చీరతో ఒకరు, ఒహ్! అంతరాత్మలన్నమాట, సినిమా వాళ్ళకే కాదు తనకు తప్పలేదన్నమాట ఈ తిప్పలు. అయినా తనలోని మార్పు నిర్ణయాన్ని ఏకీభవించారుగా హమ్మయ్య!)

***

సాయం సంధ్యవేళ, అలిసిపోయి వచ్చిన బుచ్చిబాబుకి మంచినీళ్ళు అందించి, స్నాననికి వేనీళ్ళు పెట్టి, పతిసేవయే మహా భాగ్యం అనుకొని మురిసిపోయింది నీరజ.

రాత్రి - భోజానాలయిన తరువాత, "రా! బుచ్చిబాబు! పైకి వెళ్దాము వెన్నెల్లో కాసేపు కబుర్లు చెప్పుకొందాము" అని అంది. (క్రీగంట తనలో మార్పు ని గుర్తించాడా లేదా అని గమనిస్తూ).

ఇద్దరూ కలిసి పైకి వెళ్ళారు.

పట్నం అంతా కాంక్రీటు మయమయినా, తాము బేగంపేటకి దగ్గర్లో వుండడం వల్ల అయితేనేమి, చుట్టూ అపార్ట్మెంట్స్ అంత ఎత్తులో లేకపోవడం వల్ల అయితేనేమి అక్కడక్కడ పచ్చని చెట్లు పలకరిస్తున్నాయి. ఈ మధ్యే బేగంపేట ఏయిర్ పోర్ట్ మూసేయడం వల్ల కాస్త కళా విహీనంగా అగుపిస్తున్నా, ఒకటి రెండు ఫ్లైట్స్ (మిలటరి) లాండ్ అయి వుండడం వల్ల, అక్కడక్కడా లైట్స్ వెలిగి చూడ్డానికి పర్వాలేదు అన్నట్లుగా వుంది.

ఇక వెన్నల చెప్పనక్కర్లేదు. "వెండివెన్నల జాబిలి" అన్న పాట గుర్తోస్తోంది. అలా చుట్టూ పరికిస్తూ, అసలు బుచ్చిబాబు ఏమి చేస్తున్నాడా? అని అటు చూసింది. బుచ్చిబాబు కూడా ఆకాశంలో లో నక్షత్రాలని, చందమామని చూస్తుండడంతో, అనుకొంది " పర్లేదు, మబ్బుల చాటున వున్న చందమామని పరికిస్తున్నాడంటే, తనలోని మార్పు కూడా పసిగట్టే వుంటాడు. ఎప్పుడూ భోజనం చేయగానే "నిద్ర వస్తోంది నీరజా!" అంటూ పడుకొంటాడు. "హు! చూద్దాము చందమామ ఏమంటోంది? వెన్నెల ఏమంటోంది?" అంటాడేమో, "ఎమందో ఎమో కాని పరిహాసాలే చాలునంది, శ్రీవారిని అయిదారడుగుల దూరాన ఆగమంది " అని తనూ బెట్టు చేయాలి. తనిలా ఆలోచనలో వుండగానే "నీరజా" అన్న పిలుపు వినపడింది.మార్దవంగా పిలిచిన బుచ్చిబాబు పిలుపుకి "ఏమిటి బుచ్చిబాబు?" అని బదులిచ్చింది."ఏమిలేదు, ఒక మాట చెప్తాను కోపం రాదుగా?" అని అడిగాడు.

ప్చ్! తను మారింది అని ఇంకా గమనించలేదన్నమాట.

"సరె ! చెప్పు బుచ్చిబాబు కోపం లే(రా)దులే" అని అంది.

"ఏమి లేదు .."

"ఆ ఏమి లేదు.. ? చెప్పు" అసహనం కనిపించకుండానే అంది నీరజ.

"అదిగో! నీకు కోపం వస్తోంది, రాదంటావు ఇంకా చెప్పకుండానే కోపం తెచ్చుకొంటావు ఎలా నీరజా! ఇలా అయితే?"

"లేదు చెప్పు వెన్నెల నచ్చిందా? ఆ ఏయిర్ పోర్ట్ చూడు చాల బాగుంది కదా .. నక్షత్రాల మధ్యన , మబ్బుల చాటునుండి తొంగిచూస్తున్న చందమామ ఎంత బాగుందో కదా ఇదేనా నువ్వు చెప్పదల్చుకొంది?"

" లేదు నువ్వు చెప్పినవన్నీ చాలా బాగున్నాయి. ఇందాక నువ్వు వేసిన పప్పు కొంచం రుచి మారింది. పప్పు యినపలేదా నీరజా? పప్పుగుత్తి కనపడలేదా?"

అమాయకంగా అడుగుతున్న బుచ్చిబాబుని చివ్వున తలెత్తి కోపంగా చూస్తూ , రుస రుస లాడుతూ వెళ్ళబోయింది.

"అదేమిటి అంత కోపంగా చూస్తున్నావు, కోపం రాదన్నావుగా? ఎక్కడికెళ్తున్నావు? కబుర్లు చెప్పుకొందామని పైకి తీసుకొచ్చి?"

బుచ్చిబాబు ప్రశ్నల పరంపరకి మధ్యలోనే అడ్డొచ్చి, "ఆ! పప్పుగుత్తి ఎక్కడుందో వెతికి, పప్పు ఎలా యినపాలో ప్రాక్టీస్ చేద్దామని" ఉక్రోషంతో అంది.

"ఏమిటో ! కబుర్లంటారు, రమ్మంటారు, ఆనక ఇలా చేస్తారు ఈ ఆడవారి మాటలకి అర్ధాలే వేరు.. "