రమణి కే జైస చెష్మా లగాకే :))))

ఏమి రాయాలి ఎప్పుడు ఈరోజు  నాకు నేను గుర్తు చేసుకుంటూ ఎదో ఒకటి రాస్తూ ఉంటాను.. ఈసారి ఏమి రాయాలో తెలియడం లేదు.. ఎక్కడో వయసు సంవత్సరం సంవత్సరం పెరుగుతూ ఆయుష్షుని తగ్గించేస్తోంది. :) అయినా ఇలా వయసు పెరుగుతున్నా మనసు వయసు మటుకు తగ్గిపోతోంది. ఇక ఈసారి మటుకు ఇలా కొత్తగా వచ్చే వయసు  మార్పులను అంగీకరించాల్సిందే :( అప్పుడెప్పుడో మీఅందరికీ చెప్పిన 30+ నుండి  ఇదిగో ఈ మధ్యే 40+ లోకి అడుగుపెట్టాను అతికష్టంగా  ( ఎప్పుడు అని అడగకండి, నా చిన్ని మనసు చిన్నబుచ్చుకుంటుంది :(  ) మొన్నామధ్య ఎప్పుడో మా బాబు "ఇంకెన్నేళ్ళమ్మా నీకు 40+ " అని అడిగాడు హ...హ ....నేను మటుకు తక్కువ తిన్నానా "50+ వచ్చేదాకా రా!! " అని సమాధానం. :

చిన్నప్పుడు నా తోటి వాళ్ళల్లో ఎవరన్నా కళ్ళజోడు పెట్టుకున్నారంటే బాగా చదువుతారు , మాంచి తెలివయినవాళ్ళని అనేవారు. నాకు కూడా ఓ కళ్ళజోడు పెట్టుకోవాలనిపించేది. ప్చ్! మనిష్టమా  ఎదన్నా కావాలనిపిస్తే ఇలా వెళ్ళి అలా తెచ్చుకొని పెట్టుకోడానికి అన్నీ అమ్మని అడగాల్సిందే.. అడిగితే "భూమికి జానేడు బెత్తెడు లేవు.. నీకెందుకే కళ్ళజోడూ !"  అని ఓ పెద్ద ధీర్ఘం తీసేసి అదేదో అడగకూడనిది అడిగినట్లుగా బుగ్గలు నొక్కేసుకుని వచ్చేవాళ్ళకి వెళ్ళేవాళ్ళకి పక్కున నవ్వేసి చెప్పి శాంతపడేది మా అమ్మ.  ఇంక నేను మాట్లాడానికి ఏముంది.

సరే! కాలేజ్ చదువులు.. అప్పుడిక కళ్ళజోడంటే కాస్త మోజు తగ్గింది దానికి తగ్గట్లు నాకున్న స్నేహితుల్లో కళ్ళజోళ్ళు ఉన్నవాళ్ళు వేళ్ళమీద లెక్కపట్టొచ్చు. ఎదో మనకి ఏ "సైట్" లేదులే!  అన్న సంతృప్తి. అలా అసలు ఈ కళ్ళజోడు అన్న concept కి నేను దూరంగా ఉన్నాను. కాని మరి ఇప్పుడో.. :((((((

40+ మార్పులు అంగీకరించాలి... తప్పట్లేదు .. జానెడు బెత్తెడు ఉన్నప్పుడు అమ్మని అడిగిన ఈ కోరిక ఇప్పుడు బారెడు ,(weight)  మూరెడు (height) ఉన్నప్పుడు తీరుతోందన్నమాట .. ఇప్పుడసలు ఇష్టంలేదు కాని తప్పదు మరి,, అది సంగతి.. ఇంతకీ నేను చెప్పొచ్చేదేమిటంటే "రమణీ లలామ నవ లావణ్యసీమ"    కాస్తా   "రమణి లలామ కళ్ళద్దాల భామ... బామ్మ"  అయిందన్నమాట. ఇప్పటికిదే  రేపు జరగబోయే నా పుట్టినరోజు వచ్చిన మార్పు.. 

 (ఇంకా కొత్త ఫొటో(with spectacles) తీయలేదు మరి.. అందాక అన్నమాట ఇది. :)) 

ముజ్కో తోడ రౌండ్ ఘుమాకే
"రమణి  కే జైస చెష్మా లగాకే"
కొకొనట్  మే  లస్సి మిలాకే
ఆజా  సారే మూడ్ బనాకే
ఆల్ ది రమణి ఫాన్స్ 

( ఇక్కడ రమణి ఫాన్స్ అంటే ఆత్మీయులన్నమాట,,, )
డోంట్ మిస్ ది ఛాన్స్..

:)))))))))))))))))))) అదన్నమాట విషయం మరి విష్ చేసేయండి...Ready 1.........2............3...:))))))))

ఆత్మీయ సమావేశం

ముందుగా శ్రీ వాక్యంతో...

"కాలం ఎంత గడుసుదో .. నువ్వుంటే పరుగెత్తిపోతుంది వాయు వేగంతో..."   -శ్రీ వాక్యం

నిజంగానే రసాత్మకం కదూ :)

 (ఆర్ వి ఎస్ ఎస్ శ్రీనివాస్ గారు అద్భుతమండీ!  మీ ఏక వాక్య కవితా సహస్రం... దేనికదే సాటి .. పోటీ మాట లేదు )

నిజమే మరి ఈరోజు ఫేస్ బుక్ ఆత్మీయుల  సమావేశం ఉంది  (face book positive minds meeting ) అని శ్రీధర్ గారు అటు ఫేస్ బుక్ లోను, ఇటు గూగుల్‌లోను చెప్తుంటే మొదటి సమావేశానికి నేను వెళ్ళలేకపోయాను ఇప్పుడయినా  కుదురుతుందో లేదో అని చాలా సార్లు అనుకున్నాను. మొత్తానికి కుదిరింది. శ్రీధర్ గారికి బోల్డు నెనర్లు. ఇలా ఆత్మీయంగా మేము , మీరు , మనమందరం కలిసే చక్కటి వేదికని అమర్చినందుకు. ఇక సమావేశ సమయం గం 4.30ని.. సరిగ్గా ఆ సమయానికి ముఖపుస్తక పర్చయస్తులు వారి స్నేహితులు, సన్నిహితులు, హితులు దాదాపు 70 మంది దాకా వచ్చారు. సమావేశం కృష్ణకాంత్ పార్క్ లో జరిగింది. అందరూ అప్పటికప్పుడు ముఖ/ పరిచయం చేసుకున్నవాళ్ళమే


 అందరి పరిచయాల తరువాత...సమావేశమంతా  ఫేస్ బుక్ , ఇతర సోషల్ నెట్ వర్క్ ల వల్ల కలిగే పరిచయాలను ఎలా సద్వినియోగ పరుచుకోవాలో, ఏవిధమైన దృక్పధంతో ఉండాలో ఎంతో చక్కగా సందేశాత్మకంగా పలువురు వక్తలు తెలియబరచారు. ఆ వివరాలు క్లుప్తంగా ఇక్కడ:

ముందుగా నల్లమోతు శ్రీధర్ గారి మాటల్లో చెప్పాలంటే: "మన మానవ జన్మ ఎంతో ఉత్తమమైనది, నిజానికి మనమందరం చాలా అదృష్టవంతులం. ఎదో చేయాలి , ఎదో చెయ్యాలి అన్న తపన చేతల్లో చూపించండి, మనకున్నది ఒకే జీవితం ఈ జీవితాన్ని నిస్సారంగా, ఏమి చేయలేమనుకుంటూ  కాలాయాపన చేయకుండా , మన తల్లితండ్రులు మనకిచ్చిన ఈ జీవితానికి ఏదో ఒక సార్థకమయిన పనితో విలునిద్దాము. మన వ్యక్తిత్వాన్ని మన స్వతంత్ర్యతని  మంచి పనులు చేయడానికి ఉపయోగిద్దాము. ఈరోజు ఎంతో మంది రోడ్డు మీద అనాధ బాలలు ఉన్నారు వాళ్ళతో పోల్చుకుంటే మనకిచ్చిన ఈ విలువైన జీవితానికి, విలువైన సమయానికి.. మన తల్లితండ్రులకి  రుణపడి ఉందాము "మంచి పనులు " చేయడం ద్వారా."

ఎంత చక్కటి సందేశం కదా!

ఇక పెద్దవారు బ్రహ్మానందం గారు: తన పేరే తనకి మంచి వైబ్రేషన్ అంటున్నారు. చిన్నప్పుడు ఈ పేరేంటి అసలు పలకడానికి రావడం లేదు ఎందుకు పెట్టారు అని అనుకున్న ఈ ఆరడుగుల బ్రహ్మానందం గారు ఇప్పుడు తన పేరంటే తనకెంతో ఇష్టమని.. తనకి ఆజానుబాహుడు బాహుబలి అయిన ఆ ఆంజనేయుడి అండదండలు ఎలా ఉన్నాయో అలా వారి దీవెనలతొ ఇప్పటికీ తన ఉపాధ్యాయ వృత్తి పదవీ విరమణ తరువాత సంఘ సేవకి అంతే విధంగా అంతే ఆనందంగా తోడ్పడుతోందని అన్నారు. ముఖ్యంగా ప్రస్తుతం ఉన్న ఈ సాంకేతిక వసతులు , సోషల్ నెట్వర్క్లు తనని ఎంతగానే తను సేవ చేయాలి  అనుకున్నవారికి దగ్గర చేశాయని, వీటిని ఇలాగే ఉపయోగించుకోవాలని ఉధ్ఘాటించారు. 

ఇక తరువాత ఆర్ వి ఎస్ ఎస్ క్లుప్తంగా చెప్పాలంటే శ్రీ గారు(వారి కలం పేరు): ప్రేమ అంటే ఒక్క ప్రేయసి ప్రియుల మధ్య ఉండేది మాత్రమే కాదు ప్రేమ అనే పదానికి నిర్వచనం ప్రేమే.. ఇంక వేరే ఏ పదం ఆ పద నిర్వచానికి సరిపోదని, అలాగే ఇప్పటి సినిమాలు చూసి యువతరం ఆ మోజులో పడొద్దని, తన కవితలన్ని ప్రేమ మీదే అయినా అవి ఈ సినిమాల్లో చూపిస్తున్న లేదా ఇప్పటి యువతరం పాటిస్తున్న ప్రేమ పొకడ కాదని, ఇందులో ఎంతో భావార్థం ఉందని, ఆ ప్రేమ ఏ ఇద్దరి మధ్య అయిన అవచ్చు ఒక్క పేయసి ప్రియులు మాత్రేమె కాదు,సందర్భానుసారమును బట్టి తన వాక్యాలు అందరికి ఉపయోగపడతాయని చెప్తూ, కంప్యూటర్ పై ఒక చక్కటి భావ కవితని చెప్పారు.

ఇప్పుడు మేమే అంటే నేను కాదు (నాకంత దృశ్యం లేదు) మహిళలం అన్నమాట...:)

ఉషా రాణి గారు: ఫేస్ బుక్ అంటే చాటింగ్ మాత్రమే కాదు, ముఖ్యంగా మాలాంటి మధ్య వయసువారికి ఫ్రండ్ రిక్వస్ట్ పంపిన వెంటనే "చాటింగ్"  అంటే అది పద్ధతి కాదని, ఎంతో విలువైన సమయాన్ని ఎదో కొద్దిపాటి సృజనాత్మక ఆలోచనలతో కవితలు కథలు రాసుకునే తమలాంటి వారిని చాటింగ్ అంటూ హింసించవద్దని/వేధించవద్దని, అసలు తమకు చాటింగ్ చేసే ఉద్దేశ్యం ఉందో లేదో కనుక్కోడం ఉత్తమమయిన పద్ధతని, చాటింగ్ వల్ల కలిగే నష్టాలను వివరించారు. అలగే మన సంస్కృతి ఎంత బ్రష్టు పడిపోయిందో, మన గురించి గొప్పగా చెప్పుకునే పాశ్చ్యాత్తులు ఇక్కడికి వచ్చి మనల్ని మన అశుభ్రమైన వీధులని, చూసి ఏవిధంగా మన గురించి అక్కడ రాస్తున్నారొ ఉదాహరణలతో వివరించారు. "జూ"  లో జరిగిన ఒకానొక తన అనుభవాన్ని కూడా ఎంతో ఆవేదనతో చెప్పారు. మన సోషల్ నెట్వర్క్ ద్వారా  అందరికి చక్కటి సందేశాల ద్వారా  అందరిని మార్చుదాము రండి అని పిలుపునిచ్చారు.

అనూరాధ గారు: అమ్ము అని అందరూ పిలుచుకునే అనురాధ గారు నాది భావవల్లరి గ్రూప్, భలే అల్లరి గ్రూప్ అంటూ ఎంతో సందడి చేశారు. ఫేస్ బుక్ గురించి దాదాపుగా ఉషారాణి గారు చెప్పినవే ఇంకొంచం విపులంగా చెప్పారు, తరువాత శ్వేత వాసుకి గారు, గీత గారు ఎంతోమంది తమ అనుభవాలతో కూడిన చక్కటి సందేశాలనిచ్చారు. 

ఇక నేటి యువతరం కూడా వారి వారి అనుభవాలను చెప్తూ చక్కటి సందేశాలతో   సమావేశాన్ని విజయవంతం చేశారు.

చివరగా మళ్ళీ శ్రీ వాక్యంతో..

"పూరణ తెలిసేది వచ్చినప్పుడైనా.. లోటు తెలిసేది నీవు వెళ్ళిపోయాకే.. "

అందరం ఎవరిళ్ళకి వాళ్ళు వెళ్ళాక అనిపించింది మళ్ళీ ఎప్పుడో కదా అని.. లోటు తెలిసిందన్నమాట.. :(


మళ్ళీ చివరగా

శ్రీ గారు బోల్డు బోల్డు నెనర్లు శ్రీ వాక్యం .. రసాత్మకం.. కి.