నేను రాను తల్లో …..

“ఓకే మేడం! హోప్ యు విల్ గెట్ గుడ్ డాక్టర్.. బట్ మా దగ్గర ఆపరేషన్ రీజనబులే .. మీరెందుకు డ్రాప్ అవుతున్నారో మరి.. “


“థాంక్ యు డాక్టర్.. ఇంటికి దగ్గర్లో అయితే  కాస్త ఎవరో ఒకరు నాకు తోడుగా ఉంటారని ఈ నిర్ణయం”


“మీ ఇష్టం మేడం. “

“థాంక్ యు డాక్టర్”.

*****

నవంబర్ 5 .. చాలా సంతోషకరమైన రోజు, అలాగే అత్యంత బాధాకరమైన రోజు.. సంతోషం .. కోలీగ్స్ అందరం కలిసి ఆటలు పాటలు.. చాలా సరదగా గడించింది.. విషాదం  ఆరోజే కాలికి వీడియో వైర్ చుట్టుకుని ఫ్లోర్ మీద పడి కాలి ఎముక విరక్కొట్టుకున్న రోజు వెంటనే  పక్కనే ఉన్నా హాస్పిటల్‌కి తీసువెళ్ళారు..అదో పెద్ద కార్పోరేట్ హాస్పిటల్..ఇహ నేను చెప్పేదేముంది.. చాలా మందికి తెలిసే ఉంటుంది ఇక్కడి ట్రీట్మెంట్..అయినా నా అనుభవం కూడా చెప్పాలి కదా.. పైన సంభాషణ ఆక్కడిదే  మరి..

******

ఎమర్జెన్సీ వార్డ్:  X-Ray   తీసిన తరువాత… (వెళ్ళిన వెంటనే X-Ray  తీసారు)

హాస్పిటల్ సిబ్బంది – ఆఫీసు కోలిగ్గ్స్ మధ్య సంభాషణ..

“అయ్యో!  ఎమయింది.. కాలు ఫ్రాక్చర్ అయినట్లుంది.. డాక్టర్ రావాలి ఆపరేషన్ చేయాల్సి రావచ్చు “పేషంట్” ని అడ్మిట్ చేయండి… “

“ఇంకా వాళ్ళ వాళ్ళేవరూ రాలేదు. డీటైల్స్ తెలియకుండా ఎలా? మీరు ఫస్ట్ ఎయిడ్ చేసెయండి.. వాళ్ళ హస్బండ్ వచ్చాకా డిసైడ్ చెస్తారు..”

“ ఏమి చేయాలన్నా “పేషంట్” ని  అడ్మిట్ చేయాల్సిందే లేకపోతే చెయ్యము”

“ఒహో సరే అయితే చేసేయండి..”

“ ఆ కౌంటర్‌లో డబ్బులు కట్టేయండి......   “పేషంట్” వంటి మీద గోల్డ్ అంతా తీసేయమ్మా .. ఇదిగో ఈ అప్లికేషన్ మీద సైన్ చేయండి.. " అంటూ నాతో….

మావాళ్ళు వెళ్ళి డబ్బులు కట్టేసారు… 

ఇహ మొదలు చూసుకొండి..

“ “పేషంట్ “  కి బి.పి చెక్ చేయండి..”  (యంత్రాల్లా ఒకళ్ళ తరువాత ఒకళ్ళు ఎవేవో పేర్లు చెప్పి టెస్ట్లంటూ  చాలా హడావిడి చేసేసారు… ఇవన్నీ జరుగుతున్నంతసేపూ.. నేను నా పేరుని మర్చిపోయేంతగా “పేషంట్..... పేషంట్”  అని ఎన్ని సార్లు అని ఉంటారో .. ప్చ్… అఫ్కోర్స్ వాళ్ళకి నేను “పేషంట్‌"...నే... కాని మరీ మన మనో ధైర్యం కృంగదీసేలా ఇన్ని సార్లా/.పరీక్షలా?…బాబోయ్!! .)


ఆ తరువాత అసలు డాక్టరు వచ్చి పి ఓ పి వేసేరు.. ఆరోజు రాత్రి ప్రహసనం అలా ముగిసింది.

*******
మర్నాడు 06/11/2011.

ఉదయం 5 గంటలనుండి  నుండి  మళ్ళీ  మొదలు….కనీసం నేనేవరు.. ఎందుకు అడ్మిట్ అయ్యాను అన్నది కూడా అడగకుండా రొబోల్లా ఒకళ్ళ తరువాత ఒకళ్ళు కాలి కొనగోటి వేలు నుండి తలవెంట్రుక దాకా చెక్ అప్‌లు.. నేను వచ్చిన ప్రతి ఒక్కరిని అడుగుతున్నా .. "ఇదేమి టెస్ట్ ఎందుకు చేస్తున్నారు"  అని.. అహ!  ఒక్కదానికి సమాధానం ఉండదు.. నేనేమన్నా అడిగితే" మీకు బి.పి ఉందా .. సుగర్ ఉందా.."  అంటూ ప్రశ్నలతో నన్ను దారి మళ్ళించడం.. ఒకానొక సమయంలో నాకు కోపం వచ్చి "మీరేమన్నా హౌజ్ సర్జన్లా..  నామీదెమన్న ప్రయోగాలా"  అని అడిగేసాను కూడా.. ఛట్.. నేనే దొరికానా అన్న అసహనం..

ఇలా ఆరోజు సాయంత్రం దాకా జరిగిన తరువాత ప్రత్యక్షయయ్యారు  అసలు ఆపరేషన్ చేయాల్సిన డాక్టర్.. “ఏమి లేదమ్మా చిన్న ఫ్రాక్చర్ అంతే చిన్న రాడ్ వేస్తాము.. మీరు విథిన్ మంత్స్ లో రికవర్ అయిపోతారు.. అప్రాక్స్మెట్ గా ఇంతవుతుంది.. " అని (మా బడ్జెట్ కి (లక్షల్లో) పై మాటే ) చెప్పారు.. "మీరు ఏ విషయం చెప్పేస్తే రేపు మార్నింగ్ చేసేస్తాము.. ఆలోచించుకొండి ఇదిగో నా కార్డ్.."  అని.. ఇచ్చేసి వెళ్ళారు.

ఆ డాక్టర్ వెళ్ళాక మళ్ళీ  షరా మాములే… రొబోలు ప్రత్యక్షం.. మర్నాడు మేము రెండవ ఓపీనియన్ తీసుకుని వెళ్ళేదాకా... ఆ టెస్ట్ లు ఈ టెస్ట్లు అంటూ  చేసి.. నాలో .. నాకేదో ఉందనే భయాన్ని ద్విగుణీకృతం చేసి.. వాళ్ళు చేసిన టెస్ట్లకి అంతకు తగ్గ బిల్ వేసి (మా అంచనాలకి మించి) మమ్మల్ని వదిలి పెట్టారు.. "బాబోయ్ కార్పోరేట్ హాస్పిటల్  కల్చర్ " అని అనుకోకుండా ఉండలేకపోయాను…

అక్కడినుండి బయటకి రాగానే అనిపించింది

  "నేను రాను తల్లో .....
గొప్పోళ్ళ దవఖానకు ...." అని..

ఈ మధ్యే ఒబేసిటి గురించీ లక్షలు ఖర్చుపెట్టీ ట్రీట్మెంట్ వికటించి ప్రాణాలు పోగొట్టుకున్న మహిళ ఉదంతం T.V లో  చూసి.. .. చిన్న దగ్గు వచ్చిందని టెస్ట్ కి వెళ్ళి అటునుండి తిరిగి తిరిగి రాలేని లోకాలకు వెళ్ళిన  17 యేళ్ళ పాప.. (మా అక్కగారి బంధువు ) ఉదంతం విని నా అనుభవం రాయాలనిపించి.. ... ఇలా..

అమ్మ తల్లో..నేను రాను
నేను రాను బిడ్డో మన ఊరి దవాఖానకు
ఎర్రనీల మందు, సున్నాకు మీద సూదులయె
మందుకు తగ్గటే సూదేస్తేనే జొరమొచ్చె
నేను రాను బిడ్డో బంజల దవాఖానకు

ఔనమ్మా..ఒక్కసారి
కడుపులో నొప్పి ఆయే
compounder కాడికి వెళ్ళితే
కాలుకు కట్టు కట్టే
పన్నుకు బాధంటే తల్లో కన్నులే పీకేస్తారు
వద్దు వద్దు తల్లో యములున్న దవాఖానకు

కొడలు పిల్ల నీలాడ ఆశుపత్రికని పోతే
ambulanceకు పది
ward boy కి పదిహేను
అమ్మాయి పుడితే ఇరవయి
మొగోడు పుడితే ముప్పయి
మంచానికి ఏబయి
మందులేవో ఉండవాయె
వద్దు వద్దు తల్లో లంచాల దవాఖానకు

ఔనవును
అటు చీటి రాస్తే లంచం
ఇటు గేటు తీస్తే లంచం
ఆ సిస్టరమ్మకు లంచం
చిన డాక్టరయ్యకు లంచం
మంచాల ఉన్న మనోళ్ళను చూసొద్దమంటే లంచం
దొరల ఆశుపత్రి ఆయే..దరిలేని దోపిడి ఆయే
వద్దు వద్దు తల్లో దగుల్భాజి దవాఖానకు

కారెక్కివచ్చిన దొరలను కంటిరెప్పలగా చూస్తరు
అక్కడ వున్న మిషిణ్లన్ని ఆ దొరల కోసమే
మంచి మంచి మందులన్ని వారికే ఇచ్చేస్తారమ్మో
వద్దు వద్దు తల్లో గొప్పోల దవాఖానకు
నేను రాను బిడ్డో బంజాల దవాఖానకు
అమ్మ తల్లో..నేను రాను
నేను రాను బిడ్డో మన ఊరి దవాఖానకు
వద్దు వద్దు తల్లో మాయదారి దవాఖానకు
నేను రాను బిడ్డో బంజాల దవాఖానకు 

****

డాక్టర్లూ!!!  నన్ను మన్నించండి.....
*****

నవంబర్ 20., 2011

నవంబర్.. ఈ నెలంటే నాకు చాలా ఇష్టం.. జనవరిలో  కొత్త కాలెండర్ ఇంటికి తీసుకురాగానే మొదట నవంబర్ లో కార్తికమాస ప్రారంభం ఆతరువాత పౌర్ణమి ఎప్పుడు వచ్చింది.. తరువాత పంచమి అనుకుంటూ ఆ పంచమి వచ్చిన డేట్ ని ఒక రెడ్ పెన్సిల్తో గుర్తుగా పెట్టుకునేదాన్ని. అలా చిన్నప్పటినుండి  పెళ్ళయ్యేదాకా  అలవాటయింది. పోయిన సంవత్సరం చిన్నప్పటినుండి నా జ్ఞాపకాలని తవ్వుకుని, మంచికి ఆనందిస్తూ చెడుకు బాధపడి వీడ్కోలు చెప్తూ.... గడిపాను. అయితే ప్రతీ సంవత్సరం నవంబర్ నెల నాకోసం, నేను ఆనందంగా ఉండాలి.. అనుకుంటూ గడిపాను. ఈ సంవత్సరం ఈ నవంబర్ నా జీవితానికే ప్రత్యేకం. నేను మర్చిపోలేని అనుభూతిని ఇచ్చింది. అది కూడా విషాదం లోంచి పుట్టిన ఆనందం అనుభూతి అని చెప్పొచ్చు.

"ఇదిగో ఇలా తిది వారం వర్జ్యం అంటూ ఒక్కో సంవత్సరం ఒక్కో తేది చెప్తున్నావు నీ పుట్టిన రోజు ఎప్పుడో ఎప్పుడు అర్థం కాదు నాకు.. ఆ పౌర్ణమిలు పంచమిలు కాకుండా డేట్ చెప్పు అని శ్రీవారు అన్నారని అవును ఈ తెలుగు తిధులు కాస్త కష్టమే అని పెళ్ళి అయి మూడు పుట్టిన రోజుల తరువాత తిధులు మానేసి తేది ప్రకారం (నవంబర్ 20. ) చేసుకోడం మొదలెట్టాను. కాస్త మా కుటుంబ సభ్యులు ఆ తేది గుర్తు పెట్టుకుని నాకు శుభాకాంక్షలు చెప్తారని.. అదే రివాజు మొన్న మొన్నటిదాక. ఈసారి నవంబర్ ఒకటో తారీఖే మా పాపతో సరదాగా అన్నా... "ఈసారి నా పుట్టినరోజు ఆదివారం వచ్చింది సెలవ రోజు ఛట్ నేను చేసుకోను"  అని ….

పుట్టిన రోజు నాకెప్పుడు ఎన్నిసంవత్సారాలయినా  ప్రత్యేకమే. పాపకి కూడా అదే చెప్పాను "పండగలెన్నయినా కాని కుటుంబ సభ్యులందరు కలిసి వేడుక చేసుకోవాల్సినవి....  కాని మన వ్యక్తిగతం మనకోసం మన సంతోషం అనుకునేవి పుట్టిన రోజు, పెళ్ళిరోజు ఈ రెండు మటుకు మనం పండగలా చేసుకోవాలి. అది ఎలా అన్నది వారి వారి "  ఆలోచనలు అభిప్రాయాలను అనుసరించి ఉంటాయి  " అని .. ఎందుకింత చెప్పాల్సివచ్చిందో కాని, అనుకోకుండా సందర్భం లేకుండా చెప్పాను.

అదే తిరిగి నాకు మళ్ళీ అప్ప చెప్పింది మా పాప.. ముందు రోజే అక్కా వాళ్ళు వచ్చి శుభాకాంక్షలు చెప్పి బహుమతి ఇస్తే నవ్వొచ్చింది ఇలా ఉండి  పుట్టినరోజు అవసరమా? .. ఇది ఒక భారం తప్ప అనుకున్నా.. కాని నేనలా అనుకోకూడదనుకున్నారో లేక ఆలోచించకూడదనుకున్నారొ మరి  నాకెలాంటి ఇబ్బంది కలగకుండా నా పుట్టినరోజు వెడుక జరిపించి.. నా కళ్ళ నుండి నీళ్ళు తెప్పించారు నా కుటుంబ సభ్యులు. ఆనందం.. నేనెప్పుడు కోపం వస్తేనో, నా మాట విననప్పుడో మా వాళ్ళని కసురుతూ ఉంటా “మీరందరూ ఏ జన్మలో ఏ బంగారు పూలతో పూజ చేసారో నేను మీకు అమ్మగా(పిల్లతో ) బార్యగా(శ్రీవారితో) దొరికాను అని అంటూ ఉంటా....  అదే మరి నేనేమి పూజ చేసుకున్నానో  ఎమఒ కాని వీళ్ళంతా నాకు లభించారు అని  మనసులో అనుకుంటూ ఉంటా ఇప్పుడు ...  అలా నన్ను నేను మరిచిపోయేలా నాకు చేదోడుగా ఉంటున్నారు నావాళ్ళు. ఒక్కొక్కరు ఒక్కో రకంగా నాకు ఆనందాన్ని పంచారు.. పిల్లలిద్దరు   కొత్తబట్టలు , కేక్ అంటే ... శ్రీవారి ప్రేమ ఇంకోవిధంగా , అమ్మ నాకిదిష్టం అది ఇష్టం అంటూ వంటలు, ఆప్తమిత్రుల శుభాకాక్షలు మరోవైపు ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసాయి. చాలా ఆనందంగా ప్రత్యేకంగా చేసుకున్న మొదటి పుట్టినరోజు ఇది. ఏందుకిలా చెప్తున్నాను అంటే నేను ప్రస్తుతం కదలలేని పరిస్థితిల్లో కూడా చాలా మనో ధైర్యంగా ఆనందంగా ఉన్నాను .. దానికి కారణం నా కుటుంబ సభ్యులు. వారందరికి నా కృతజ్ఞతలు ఇలా చెప్తున్నాను. ఎందుకు కదలేని పరిస్థితి అంటే ఇప్పుడు ఫొటో చూపిస్తాను.. నా ప్రతి ఒక్క అనుభవం మీతో తొందరలో పంచుకుంటాను.. అంతవరకు…. 

ఒకసారి ముందు పుట్టినరోజుల సందడి ..... ఇక్కడ ఇంకోసారి..

20 నవంబర్ 2008 బ్లాగు రివ్యూ: మనలోని మాట – నా మనసులోని మాట

నవంబర్ 20  2009

నవంబర్ 20  2010

నవంబర్ 20, 2011

నేనిలా ఉన్నా....  అయినా  కాని  పుట్టినరోజు కుటుంబ సభ్యుల సమక్షంలో ప్రత్యేకంగా చేసుకున్నా.. ఆనందంగా....

******