గెలుపు-ఓటమి

రాత్రి పాప... నా పక్కకి వచ్చి నా చుట్టూ చేయి వేసి "అమ్మా.. భయమేస్తోంది రేపే రిజల్ట్స్.. బాటనీ సరిగ్గా రాయలేదు...అనుకున్నవేవి రాలేదు..  ఎమవుతుందో.. ఎమో " అని.. భయపడ్తూ అంది. పాపకి ధైర్యాన్ని ఇవ్వాలనే ఉద్దేశ్యంతో.. "ఏమి పర్వాలేదు, ఏమయినా నో టెన్సన్స్.. ఇప్పటితో జీవితం అయిపోలేదు ఓటమి ఎప్పుడు గెలుపుకి దారి అంతే.."  అనునయించాను కాని.. నా మనసులో నా పిల్లల గురించి మా బంధువర్గం అయితేనేమి.. దగ్గిరవాళ్ళ, దూరంవాళ్ళ ఉద్దేశ్యాలు ఈమధ్యే తెలియడంతో .. నాకెందుకో నేనే ఓడిపోతున్నాను అన్న బాధ కలిగింది..
******
"నీ పిల్లలికి క్రమశిక్షణ లేదు..." , అని ఒకళ్ళు, "ఇదిగో ఇలా చదివితే మటుకు అసలు మార్క్స్ రావు" అని ఒకళ్ళు, " వాడా ఎస్ ఎస్ సి అయితే కంప్లీట్ చేయడు.." అని ఒకళ్ళు.. "వాడికి కొంచం మాట్లాడడం నేర్పు "  అని ఒకళ్ళు.. ఇవి వింటుంటే నిజానికి నాకే భయమేసింది ..ఏంటి మరీ నా పిల్లలు అసలు క్రమశిక్షణ లేకుండా ఉన్నారా?  అని..  నాకు అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా, చదువు విలువ, కష్టం, సుఖం, బాధలు, బంధుత్వాలు ఒకటేమిటి ఒక తల్లిగా  కాక ఒక స్నేహితురాలిగా చెప్తూ వచ్చేదాన్ని .. నాకు తెలియని ఇన్ని అవలక్షణాలు పిల్లలో వాళ్ళు చూడగలుగుతున్నారా అని మనసు మధన పడిన సందర్భాలెన్నో.. దగ్గరి మిత్రులైతే  "ఏమి లేదు రమణీ! వయసు కదా...  పిల్లలు అంతే దూకుడుగా ఉంటారు.. వాళ్ళకి ఆలోచించే వయసు వస్తుంది అప్పుడు చూడు నువ్వే ఆశ్చర్యపోతావు"  అంటూ ధైర్యం చెప్పేవారు.. ఏది ఏమైనా పిల్లలిద్దరు ఇప్పటి వరకు నా అదుపాజ్ఞాలలోనే ఉన్నారన్న నమ్మకం నాది.. ఇంకా సడలి పోలేదు..

నేను సాధారణంగా ఏ పిల్లలిని వాళ్ళు ఇలా వున్నారు అంటూ  వేలెత్తి చూపను ఎందుకంటే చిన్నప్పుడు జులాయిగా తిరిగి పెద్దయ్యాక పద్దతిగా ఉద్యోగం చేస్తూ ......కుటుంబ బాధ్యతలు స్వీకరించి పెద్దరికంగా, పెద్దతరహాగా మారినవాళ్ళని చాలా మందిని చూశాను..అలాగే క్రమశిక్షణ, అంటూ ఏ స్నేహితులు లేక ఇంట్లోనే ఉండి.. బిడియపడ్తూ ఉండేవాళ్ళనీ చూశాను... సో, నా నమ్మకం ఎప్పుడో ఎక్కడో ఏదో ఒక మనసుని తాకే సంఘటన ప్రతి మనిషికి ఒక టర్నింగ్ పాయింట్ అవుతుంది... అందరూ మారతారు.. తెలిసి తెలియని వయసు.. ముఖ్యంగా మా బాబు... వాడి వయసు, వాడి ఆలోచనలు చాలా పెద్దవాడినయ్యాను అన్న ఒక భావన.. వాడి దృష్టిలో , అమ్మకేమి తెలీదు.. అక్కకి తను అండగా ఉండాలి ... :)) అందుకే మాములుగా గేట్ బయట వాళ్ళ అక్క నించున్నా "ఏయ్! అక్కా లోపలికి వెళ్ళు" అని కసురుతాడు ఎదో పెద్ద భారం మొసేస్తున్న వాడిలా .. నాకే నవ్వు వస్తుంది.. సినిమాల ప్రభావం అని నవ్వుకుంటా..

అలాగే పాప ... ఇదో కొత్తకోణం చెప్పాలంటే.. రెండు నెలలు కాలు సమస్యతో మంచం పై ఉన్న నన్ను పసిపాపలా చూసుకుంది.. నా పనులు నేను చేసుకుంటూ ఉన్నప్పుడు , ఒక్క పని కూడా చేయవు అంటూ కసురుతూ ఉండేదాన్ని.. ఇద్దరికి గొడవ కూడా అయ్యేది.. అలాంటిది పరిస్థితి ఒక్కసారిగా మారేసరికి పాప నన్ను అమ్మలా చూసుకోడం.. నన్ను నేనే మర్చిపోయేంత పసిపిల్లనయ్యాను ఆ సమయంలో .. ఇలాంటి పాపకి క్రమశిక్షణ లేకపోవడం...:((

ఇవన్నీ గమనించి బంధువుల అవహేళన అవి , చూసి పిల్లలికి ఒకటే చెప్పాను.. "రాత్రింబవళ్ళు  కష్టపడి చదివేసి , మంచి మార్క్స్ తెచ్చుకొండి"  అని మాత్రం కాదు.. "మీకు లోకజ్ఞానం తెలియాలి నాన్న.. ఎక్కడ ఎలా మాట్లాడాలో తెలియాలి.. అందరూ మనవాళ్ళు కాదు..  అలా అని అందరూ పరాయివాళ్ళు కాదు.. నా పిల్లలు మరీ అజ్ఞానంలో, మీరనే క్రమశిక్షణ లేకుండా  లేరు ... వాళ్ళు వాళ్ళ పరిథిలో తెలివైనవాళ్ళే" అని నేను వాళ్ళకి చెప్పిన మాటని నిలబెట్టండి చాలు అని...పాప కనక నిజంగా బాటనీ పేపర్ మళ్ళీ రాయాల్సి వస్తే .. బంధువుల నుండి నేను ఎదుర్కోవల్సింది మటుకు .. "మాకు ముందే తెలుసు .. మీ పాప చదవదని.. చదవలేదని.. క్రమశిక్షణ లేదు... మొ! కాని అలా జరగలేదు..... నాకు తన పరీక్షల టైంలోనే  యాక్సిడెంట్ అవడం పాపకి పెద్ద దెబ్బే ... అయినా పాప  మంచి మార్క్స్ స్కోర్ చేసింది.. పొద్దున్న రిజల్ట్స్ చూడగానే ఆనందభాష్పాలతో నన్ను చుట్టేసుకుని పరవశించిపోయింది నా చిట్టి తల్లి.. ఎంతసేపు కాలేజ్, ఇల్లు ఇదేనా అని మొన్న ఆదివారం బ్లాగు సమావేశానికి తీసుకెళ్ళాను.... చూసినవాళ్ళందరి దగ్గరా మంచి మార్కులే తెచ్చుకుంది.... బాబు కూడా తన విషయంలో అదే అన్నాడు "ఎస్ ఎస్ సి కంప్లేట్ చేయని చూద్దాం"  అనేవాళ్ళే ముక్కున వేలేసుకుంటారమ్మా!  నీకా డౌటే లేదు అని.. వాడు మాములుగానే 90%లో ఉన్నాడు నాకసలు సందేహం లేదు.... ముందు ముందు ఏమి జరుగుతుందో కాని ఇప్పటివరకు గెలుపే.. ఒకవేళ ఓటమైనా  మనసులో మధన పడ్తాను ..  పిల్లలికి మటుకు ..గెలుపుకి దారి వెతుక్కోమనే స్థైర్యం, ధైర్యం  ఇస్తాను కాని ఓడిపోయాను అని ఒప్పుకోదల్చుకోలేదు.... నా వాళ్ళు .. నా పిల్లల కోసం.

*****