హ్హ! హ్హ! హ్హ

"నవ్వవయ్యా బాబు...నీ సొమ్మేం పోతుంది"?

నవ్వు నాలుగు విధాల చేటు అంటారు కాని, నవ్వు నలబై విధాలా రైటు అనిపిస్తుంది. ఏ మాట కా మాట చెప్పుకోవాలి. "నవ్వు" అనేది మనిషికి దేవుడిచ్చిన వరం. "నవ్వు" గురించి క్లాస్ పీకేస్తున్నాను అనుకోకండి. ఏదో నాకు తెలిసింది మీతో షేర్ చేసుకొందామని..

"ముసలివాళ్ళు అవడం వల్ల నవ్వడం ఆపేసాము అని అనుకోకూడదట. అసలు నవ్వడం ఆపేయడం వల్ల వాళ్ళు ముసలివాళ్ళు అయ్యారేమో" అని ఆలోచించాలట.

కొంతమందిని చూస్తే అనిపిస్తుంది అసలు , వీళ్ళకి నవ్వడం తెలీదేమో అని. ఈ నవ్వు అంటే నాకోకటి గుర్తోస్తోంది.

సరిగ్గా ఆరునెలల క్రితమనుకొంట, అదేదో ఛానెల్ లో "మిసెస్స్ లావుపాటి సుందరి" అని , ఒక టైటిల్ తో ఎదో ప్రొగ్రాం నిర్వహించారు. అది చూసి మావారు నేనెక్కడ పాల్గొంటానో అని, చాల కొంచం భయపడి, "నువ్వీమధ్య చాలా లావయినట్లున్నావు "యోగా" చేస్తే బాగుంటుందేమో", అని ఓ ఉచిత సలహ ఇచ్చారు. "నేనా? యోగా నా? అమ్మో అయినా రాళ్ళు తిని హరయించుకొనే ఈ వయసులో నాకు యోగా ఎందుకండి" అని వాపోయాను. రాళ్ళంటే గుర్తొచ్చింది, నేను మరీ అంత లావేమి కాదులెండి, ఏదో కొంచం ఐశ్వర్యా రాయి కన్నా ఎక్కువ హైటు గాను, కల్పనా రాయి కన్నాఎక్కువ ఫాట్ గాను ఉంటాను అంతే. సరే ! నాధుడి మాట జవదాటనేల అని, యోగా క్లాసెస్ కి వెళ్ళాను. ప్రాణామాయం, సూర్య నమస్కారాలు అయిన తరువాత వున్నట్లుండి అందరిని గట్టిగా "హ్హ! హ్హ! హ్హ " అని నవ్వమన్నారు. నవ్వామనుకొండి, అది వేరే విషయం. నాకొకటే ఆశ్చర్యమనిపించింది ఏమిటంటే, ఎప్పుడూ సీరియస్ గా వుండేవాళ్ళు కూడా అలా తెచ్చిపెట్టుకొని నవ్వడం, అది చూస్తుంటే భలే తమాషాగా కూడా అనిపించింది. . కృత్రిమత్వం స్పృష్టంగా కనిపిస్తోంది వాళ్ళల్లో.

అలా ఒక రెండు నెలలు వెళ్ళాను, మరీ సన్నగా అయిపోతే అర్జంట్ గా "శ్రీమతి ఆంధ్రప్రదేశ్ " , "మహిళలు మహరాణులు" లాంటి వాటికి పిలిచేస్తారేమొ అని , భయపడి మానిపించేసారు(మానేసాను) మా వారు. "భార్య రూపవతి శత్రు " అన్నారు కదండీ పెద్దలు అదన్నమాట. అసలయినా , ఆయనకి ముందే చెప్పాను ఈ వయసులో అవసరం లేదండీ అని.(తరువాత తెలుసుకొన్నాను అనుకొండి యోగా కి , వయసుకి సంభందం లేదని). వయసంటే గుర్తొచ్చింది. అసలు మా తమ్ముడు అంత ఠక్కున వయసడగగానే, ఎందుకు చెప్పేస్తాడో నాకెప్పటికి అర్ధం కాదు, వాడలా వాడి వయసు చెప్పగానే "వాడి కన్నా ఇన్ని యేళ్ళు పెద్ద కదా నువ్వు" అంటూ నన్ను యక్ష ప్రశ్నలు వేసేస్తారు. అదేదో పెద్ద పొడుపు కధ విప్పేసినట్లుగా మహదానంద పడిపోతుంటారు మా బంధువర్గం. "నువ్వు చెప్పకురా" అంటే వినడు నాలా బుద్దిగా 30+ అనొచ్చుగా. ఏవిటో.. 21 నుండి 30 వరకు చాలా ఫాస్ట్ గానే చెప్పేసాను. ఇదిగో 30 నుండే కాస్త వయసు లెక్కల్లో వీక్ అయిపోయాను.

అయినా మనము "నవ్వు" గురించి కదా మాట్లాడుకొంటున్నాము వయసు గురించి కాదుగా. 

మొన్నామధ్య , నాకు చాలా రోజులు ఆఫీస్ కి సెలవిచ్చేసారు. అలా ఖాళీ దొరికితే మేము చేసేదేముంది, వంట ఇంటి సామ్రాజ్యం ఏలేయడమేగా, అదే అదను చూసి మావారు .."అసలు నువ్వు కందిపచ్చడి చేసి ఎన్నాళ్ళయ్యిందో ఈరోజు చెయ్యొచ్చు కదా" అని అడిగితే , పాపం అని, కొంచం జాలిగా, నేను కంది పచ్చడి ఎంత బాగా చేసేస్తానో అని, కొంచం సంతోషంగా పప్పు వేయిస్తూ వుండగా "నువ్వెలా చేస్తావో చూద్దాము" అన్నట్లుగా మా ఇంట్లో కరెంట్ పోయింది. 

ఇక మా వారి ఆనందం చూడాలి, ఎలాగు ఇక మిక్సీ జోలికి నేను వెళ్ళలేను, రోట్లోనే చేస్తానుగా , తెగ ఆనందపడిపోయారు. పైగా "ఏది ఏమైనా రోటి పచ్చడి కున్న రుచి, ఈ మిక్సీ పచ్చడికేమొస్తుంది" అని సు(త్తి)క్తి ముక్తావళి. హు!! ఇక నాకు తప్పుతుందా? మొదలయితే పెట్టాను కాని , కాస్త అనుభవలోపంవల్లనో ఏమో, చిటికిన వేలు కాస్త నలిగి చిన్నగా కమిలిపోయిది. గట్టిగా అరిచినా పట్టించుకోని పతి ని చూసి, ఎందుకనో "రాదే చెలి నమ్మరాదే చెలి" అని అనుకొంటూ, నా పెళ్ళి అయిన కొత్తలో జరిగిన సంఘటనల కోసం, అలా నాముందు గుండ్రం గుండ్రంగా పెద్ద పెద్ద వృత్తాలని తిప్పేసుకొన్నాను. 

నాకు పెళ్ళైన కొత్తలోనన్నమాట.

తనెంత పద్ధతి గల అమ్మాయిని చేసుకొన్నారో తెలుసుకోవాలని, నేను తలంటు పోసుకొని, పెద్ద టర్కి టవలు జుట్టుకు కట్టేసుకొని, ఓ పట్టు చీరలో నేను తులసి మొక్క చుట్టు తిరుగుతుంటే, అలా తలుపు కి జార్లపడి శోభన్ బాబు లా చేతులు కట్టేసుకొని నవ్వుతూ ఆనందపడిపోవాలని, నేను ఆవేశపడి పోయి, తెల్లవారుజామున 5 గంటలకి లేచి "కౌశల్యా సుప్రజా" అని టేప్ రికార్డర్ ఆన్ చేసి, (కొంచం గట్టిగా అన్నమాట, లేవాలిగా మరి ఆయన) గబా గబా స్నానం చేసేసి , మంచి పసుపు రంగు పట్టు చీర కట్టేసుకొని (పెళ్ళైన కొత్త కదా బోల్డు పట్టుచీరలు), కొత్తిమీర కాడ లాంటి నా జడకి పెద్ద టర్కి టవలు చుట్టేసుకొని (ఎంత బరువుందో) తులసికోట చుట్టు ప్రదక్షిణాలు చేసేస్తున్నాను. క్రీగంట, ఓరకంట చూస్తున్నాను, తలుపు దగ్గిర అలా చేతులు కట్టుకొని చూస్తున్నారేమో అని ప్చ్! ఎదురుచూసాను.. ఎదురుచూసాను.. ఎంతకి రాలేదు, ఇక ఇలా లాభం లేదని , కాఫి ప్రయోగం చూద్దాము అని, రెండో ప్రయత్నం మొదలుపెట్టాను. 

చక్కగా, చిక్కగా, స్ట్రాంగ్ కాఫి తయారుచేసి, నెమ్మదిగా లేపితే, తను చిరునవ్వుతో లేచి, "అబ్బ ఎంత అందంగా వున్నావు అనాలి" అలా అనలేదు సరి కదా, "ఏంటి ఇంత పొద్దున్నే పట్టు చీర కట్టావు? నేను బ్రష్ చేసుకోకుండా కాఫి తాగను. అబ్బా! ఆ టేప్ రికార్డర్ ఆఫ్ చేయి లేదా కాస్త సౌండ్ తగ్గించు" అని , నా ఆశలన్నీ అడియాసలు చేసి అటు తిరిగి గుర్రు పెట్టారు నా నిజ జీవిత శోభన్ బాబు. ఛ! ఈయనింతే అనుకొని , ఇలా అస్సలు ఇక కలలు కన కూడదని నిర్ణయించేసుకొని, వంట ప్రయత్నంలో పడ్డాను. "అంతా భ్రాంతియేనా జీవితానా వెలుగింతేనా.. ఆశా నిరాశేనా" అని పాడుకొంటూ బెండకాయలతో పాటు నా వేలిని కూడా కట్ చేసేసుకొని "అబ్బా" అని గట్టిగా అరిచి చూద్దును కదా .. 

మా ఆయన, నా నాధుడు లేచి వచ్చి, నా వేలు పట్టుకొని "అయ్యో" చూసుకొవద్దా ? చ్చో, చ్చో అంటు కంగారుగా నా పట్టు చీర చింపబోయి, అమ్మో పట్టు చీర, అని కొంచం ఆగి , పక్కనున్న బట్టతో వేలిని చుట్టి, జుట్టు చుట్టూ వున్న టవలు తీసి , నా జడకి ఓ రబ్బర్ బాండ్ తగిలించి, ఆరోజు నేను చేసిన వంటలో చాలా చాలా సహయం చేసిన నా పతి, మై హజ్బెండ్, నా శోభన్ బాబు.. (గుండ్రం గుండ్రంగా పెద్ద పెద్ద వృత్తాలు)

..ఈరోజు ఇలా .. నా వేలు నలిగినా పట్టించుకోకుండా.. అందుకే అనిపిస్తుంది

"అంతా బ్రాంతి యేనా ?? " అని.

రాదే చెలి నమ్మరాదే చెలి మగవారినిలా నమ్మరాదే చెలి." 

ముగింపు: హూ! ముగింపు ఏముంటుందండి ? అలా వేలు నలిగి కష్టపడి, నేను చేసిన కందిపచ్చడి మావారు ఎంతో ఇష్టంగా అంత నెయ్యి వేసుకొని కలుపుకొని, ఇంత ఇంత ముద్దలు గుటుకు గుటుకున మింగుతుంటే , నలిగిన నా చిటికెన వేలు బాధతో ఎంత విల విల లాడిందో..:(

****