ప్రియ నేస్తాల సుమమాల

ప్రపంచమే కాదన్నా, పైనున్నోడే రాకున్నా

నీతో ఉండే దైవం నేస్తంరా!

అద్రుష్టమే లేకున్నా నీకష్టమే తనదన్నా

నీలో ఉండే ప్రాణం నేస్తంరా!

పాపలా నువ్వున్నచో తను కన్నురా!

పాదమై నువ్వున్నచో తను మన్నురా!

వెలుగుల్లోనే కాదు చీకట్లో నీ నీడరా!

ఈ చొటనే కాదు స్వర్గాన నీ తోడురా!

బాగుంటుంది కదా ఈ పాట.. ఇదిగో ఈ పాట వింటుంటే నాకు వచ్చిన ఆలోచన నా ప్రియమైన స్నేహితులు ఎవరూ? చాలామంది జీవితంలోకి ఇలా వచ్చి అలా తొంగి చూసి వెళ్ళిన వాళ్ళే. చివరిదాకా నేస్తాలంటూ ఎవరున్నారు అని ఆలా ఆలోచన..

ఆ ఆలోచన రూపమే ఈ టపా. మొదట స్కూల్.. తరువాత కాలేజ్, ఆ తరువాత పెళ్ళి ఇదిగో ఇప్పుడు బ్లాగులు...ఈ సుదీర్ఘ ప్రయాణంలో నన్ను కలిసిన నా నేస్తాలు మరిప్పుడు ఎంతమందికి నేను గుర్తున్నానో అన్న ఆలోచన మనసున మెదులుతుంటే పాత తీపి జ్ఞాపకాలతో పాటు మదిలో మెదిలే మధుర భావనల స్నేహ సుమాలు ఒక్కొక్కటి ఇలా ఇక్కడ

... ప్రతి ఒక్క స్నేహ సుమం సువాసనల ఆఘ్రాణభరితమే.

స్కూల్: చాలా మందే ఉన్నారు, వీళ్ళు కూడా అందరూ పేర్లతో సహా గుర్తున్నవారే చిన్నప్పటి ఆటలు ,అలకలు, చిన్న చిన్న ఆటల తగాదాలు వెరసి బాల్య స్నేహం,. కాలేజ్ దాక కలిసి మెలిసిన నేస్తాలు పద్మశ్రీ, (పెళ్ళి దాక కూడా నాతో స్నేహం చేసిన స్నేహితురాలు) కల్పన, మార్త, పద్మజ. సుజాత, సరళ, సుధారాణి, సరస్వతి, ఉష, విజయలక్ష్మి, కళ్యాణి, చిట్టి రాణి ఇంకా ఇంకా..

వీళ్ళందరూ ఎక్కడున్నారో ఎవరన్నా ఇందులో బ్లాగులు పరిచయమున్నవారయితే మళ్ళీ ఒకసారి పాత అనుభవాలను నెమరేసుకుందాము.

కాలేజ్: కాలేజ్ ఇదో సీతకోక చిలుకల శాల, మధురమైన మరో ప్రపంచం. ఇక్కడ వసుధ చాలా కాలం అంటే నా పెళ్ళి కి కూడా వచ్చింది కాబట్టి మిగతావారితో పోల్చుకుంటే వసుధ ఎక్కువ కాలం స్నేహం అని చెప్పొచ్చు. ఇక మిగతావారు జ్యోతి, రూప, ఉమ, దీపిక, వేణి, పద్మ... కాలేజ్ లెక్చరర్స్ మమ్మల్ని "పొడుగమ్మాయి (నేనే) గ్రూప్" అంటూ పిలవడం అదో గొప్ప అనుభూతి.

నేను కంప్యూటర్ కోర్స్ చేసేప్పుడు పరిచయమయిన సుజన, వేణి, సాయి.. వీళ్ళల్లో సుజన కూడా పెళ్ళికి వచ్చింది అప్పట్లో నాకు ఉత్తరాలు కూడా రాసింది. ఉత్తరాలంటే గుర్తొచ్చింది ఇంకో స్నేహం నాకెవ్వరూ స్నేహితులు లేరు... నువ్వు ఎంత బాగా మాట్లాడుతావో అంటూ మా సీనియర్ రేణుక అని ఒక అమ్మాయి నాకు పరిచయమయి దాదాపు మొన్నీ మధ్య దాకాతన కుటుంబం గురించి తనెలా ఉంటున్నది తన జీవనశైలి అంతా చెప్పుకొచ్చేది. మళ్ళీ ఈ మధ్యనే కనుమరుగయ్యింది. ఇలా "నాకెవ్వరూ లేరు" అంటూ ఇంకో అమ్మాయి వనీల.... ఈ రేణుక వనీల ఒకే కోవకి చెందినవారు ఇద్దరికి పెళ్ళి అవలేదు మేము ఒంటరివాళ్ళం అనే భావన కలిగినప్పుడు నేను గుర్తొస్తాను .. నా దగ్గరికి వస్తారు. చెప్పేది ఓపిగ్గా వింటాను. నాకు తోచితే సలహా లేకపొతే మౌనం. రేణుక ఇక కలిసే ఛాన్స్ తక్కువ, ఎందుకంటే ఇప్పుడు ఏ ఊరు వెళ్ళిందొ మరి ఏమో కాని వనీల ఇక్కడే ఉంది కాబట్టి కలవచ్చు.

బ్లాగులు: పైన ఉన్నవి గొప్ప అనుభూతులయితే ఈ బ్లాగుల స్నేహం ఒక వింత అనుభూతి, కొంతమంది కేవలం ముఖ పరిచయాలు కొంతమంది బ్లాగు పరిచయాలు .. ఇంకొంతమంది బ్లాగు ద్వారా కలిగిన చాట్ పరిచయాలు, మరికొంతమంది ఇదిగో సరిగ్గా రెండు సంవత్సారల క్రితం నెక్లెస్ రోడ్ లో పుస్తక ప్రదర్శన శాలలో కలిసిన వారు. చాలామందే ఉన్నారు కాని అందరూ పరిచయం మాత్రమే. బ్లాగుల బంధం అంతవరకే. . అందరూ మంచి బ్లాగు నేస్తాలే.

ఇహ వీళ్ళందరూ కాక " నా " అనే ఈ జీవితంలోకి పూర్తిగా నా వ్యక్తిగత స్నేహం అంటూ చెప్పడానికి "మన ఆలోచనలు కాస్త అటు ఇటు గా ఉంటాయండి" అంటూ బస్ లో కలిసి వెళ్ళేప్పుడు పరిచయమయిన నేస్తం లక్ష్మి. (ఇప్పటికీ అప్పుడప్పుడు సరదాగా కలుస్తూ పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకుంటూ ఉంటాము ఎవరో ఒకరి ఇంట్లో) ఇలా బస్లో కలిసినవారు అందరు దాదాపు లక్ష్ములే... నాగ లక్ష్మి, శ్రీ లక్ష్మి.

ఇలా అందరూ ఆప్తులు ఉన్నారు ఆత్మీయులు ఉన్నారు.....వారి వారి జీవితాలను సాగిస్తూ సహోదర సమాన స్నేహం ఒకరు, మనసు మాట వినగలిగేది ఒకరు... ఇది చాలాదా..ఈ జీవితానికి, ఇంతకన్నా కావాలనుకోడం స్వార్థమవుతుంది. మనసులో మనం గుర్తుంటే చాలు అంతే.

అందరూ నా స్నేహితులు అంటున్నాను, మరి నేనెవరికి నేస్తాన్ని? అని ఆలోచిస్తే అది నా దగ్గర కన్నా అటు వైపు నేస్తం నుండి రావాలి నేనెవరికి? ఎలా? అన్నది. నాకు తెలిసి ఎన్ని సంవత్సరాల తరువాత కలిసినా, నా వయసు సహకరించి గుర్తు పట్టగలిగితే .. అదే గుర్తింపు, అదే చిరునవ్వు.... అలాగే వినడం, ఇందులో ఎందులోను మార్పు లేదు. చూద్దాము వీళ్ళల్లో నేను ఎంతమందికి గుర్తున్నానో...

డిసెంబర్ 22-24 మనం చదివిన స్కూల్‌లో క్రిస్ట్మస్ వేడుకలకి మన స్కూల్ బాల్య స్నేహితులకి శుభాకాంక్షలు.

డిసెంబర్ రెండో ఆదివారం బ్లాగర్స్ డే సంధర్భంగా బ్లాగర్లకి, బ్లాగు నేస్తాలకి శుభాకాంక్షలు.

16 నుండి 26 వరకు జరిగే ఈ-తెలుగు స్టాల్ విజయవంతమవ్వాలని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటూ - మీ (నేస్తం)?

*****

అనుకోకుండా ఒక రోజు....(మళ్ళీ ఈరోజు)

పుడమి తల్లి పులకరించింది... ఆకాశం దద్దరిల్లింది.. మేఘాలు వర్షించాయి.... ప్చ్.. ఇంకా తెలియలేదా అక్కా.. ఇన్ని ప్రత్యక్ష సాక్ష్యాలు చెపుతున్నా అర్ధం కాలేదా... ఇన్ని సంఘటనలకు దారి తీసిన ఆ రోజు ఆ ఒక్క రోజు ఇంక చెప్పుకోలేకపొతున్నావంటే॥ నీకసలు నామీద ప్రేమ.. అప్యాయత అనురాగాలు అసలున్నాయా??
తమ్ముడు తన ప్రతి పుట్టినరోజుని నాకు గుర్తు చేసే ప్రయత్నంలో జరిగే ఉప్పొద్ఘాతమది.. భలే సరదాగా అంటాడు॥ ఇవన్నీ వినడం కోసమన్నా.. మర్చిపోయినట్లు నటిస్తాను ఒక్కోసారి..
చిన్నప్పుడు... ఒక రోజు మిట్ట మధ్యాహ్నం వేళ .. మా అక్క వాళ్ళ స్కూల్ లో మా ఇంటి పక్కన నలుగురమ్మాయిలు... అర్జంటుగా ఆత్మహత్య చేసేసుకొందామనుకొన్నారట .. ఏమయ్యింది అని అడిగితే....యునిట్ టెస్ట్ సరిగ్గా రాయలేదని.. అక్క పరుగు పరుగున ఇంటికివచ్చి... వాళ్ళ వాళ్ళ ఇళ్ళకి వెళ్ళి ఉమ, ప్రసన్న, విజ్జి, మాధవి వీళ్ళంతా అక్కడ బావిలో దూకేస్తామంటున్నారు నన్ను వెళ్ళి చెప్ప మన్నారు అంది వగరుస్తూ... వాళ్ళ ఆమ్మలందరు.. నింపాదిగా అప్పడాలొత్తుకొంటూవున్నారు..వార్త విన్న తరువాత కూడా. ఆ తరువాత కొద్దిసేపటికి.. " అలాగా!!.. నువ్వు భోజనం చేసి వెళ్ళేప్పుడు.. మా ఉమ కి చెప్పు రేపు దాని పుట్టినరోజని .... అందిట సదరు ఉమ వాళ్ళ అమ్మ.. అక్క ఈ వార్త అక్కడ చేరవేయగానే.... ఆ ఆత్మహత్యాప్రయత్నాన్ని.. కాన్సిల్ చేసుకొందట ఆ ఉమ ఆమెతో పాటు మిగతావారు ఆమె బాటే.. పట్టారు.. పుట్టినరోజా???.. మజాక...
ఇలా ఎన్నో సరదా సరదా సంఘటనలు చోటు చేసుకొన్న ఈ పుట్టిన రోజుల సంబరాలంటే... ఎవరికి మటుకు ఇష్టం వుండదు చెప్పండి.. అందుకే తమ్ముడికి (గుర్తు చేయాలి) చెప్పాలి..
సరిగ్గా కొన్నేళ్ళ కిందట..నవంబర్ 20 న పుడమి తల్లి పులకరించింది.... ఆకాశం దద్దరిల్లింది... మేఘాలు వర్షించాయి... అని తమ్ముడికి చెప్దామనుకొంటున్నాను వాడి ఫందాలోనే... చాన్స్ ఇవ్వడు॥ రాత్రి కేక్ తో ప్రత్యక్షమవుతాడు... హ్యాపి బర్త్ డే అక్కా!! అంటూ... చూడాలి...
ప్రతి మనిషి.. తన జన్మకి పరమార్ధం తెలుసుకొని......
నా జన్మకి పరమార్ధం ఇంక తెలియకపొవడమే.. విశేషం.. అందుకే ఆ పరమార్ధం ఎప్పటికైనా తెలుసుకొవాలనే ఆకాంక్షతో మళ్ళీ మళ్ళీ రావాలి ఈరోజు అని .... అనుకొంటూ వుంటాను..

ఉనికి కోల్పోయిన (ఉత్తరం ముక్క) ఉత్తరాల రాయుడు(POST MAN)

"లేఖలు అందించే చినవాడ ప్రేమలేఖలు రాసావా ఎపుడైనా??"

ఓ ప్రేయసి.. తన ప్రియుడి కోసం పాడుకొన్న పాట అది... ఒక్క ఆ ప్రేయసికేనా ఈ లేఖలు అందించే చినవాడు.. అందరికి ప్రియమైన అపరిచితుడే... మధ్యాహ్నం ఒంటిగంట నుండి మొదలు...(మా ఊర్లో మధ్యాహ్నమే ఉత్తరాల బట్వాడ ఉండేది).... ఎప్పుడెప్పుడు వస్తాడా ఈ చినవాడు॥ ఏమేమి కబుర్లు మోసుకొస్తాడో.... అన్న ఆతృత.. రాగానే ఆనందం..

తెచ్చేది ఏ వార్త అయినా.. తనకేమి పట్టనట్లుగా వుండగలిగేది కూడా ఒక్క ఈ పోస్ట్ మాన్ మాత్రమే.. ఇప్పుడు ఈ సాంకేతిక పరిజ్ఞానం పెరగడంవల్ల... అందరూ.. మొగ్గు చూపేది... సెల్ ఫొన్ సంభాషణలు.. లేదా చాటింగ్ ముచ్చట్లు.. ఎవరికి ఉత్తరం విలువ అసలు తెలీదు.. సాహిత్యం కనుమరుగవుతోంది. ఎవరిని తరచి చూసినా.. e-mails... sms ...అసలు ఉత్తరం ఎలా రాయలో కూడ తెలియని వాళ్ళున్నారు.. "ఉభయకుశలోపరి" అంటే ఏంటి అని అడుగుతారు..అప్పట్లో మేము (నేను మా అక్క) పోటీలు పెట్టుకొనే వాళ్ళము.. ఎవరెక్కువ ఉత్తరాలు రాస్తారో చూద్దామా అని... "వెళ్ళగానే క్షేమంగా చేరినట్లు ఉత్తరం రాయమ్మా " అనేవారు అప్పట్లో... ఇప్పుడు ... ఫొన్ చెయ్యి.. లేదా ఓ మిస్డ్ కాల్ ఇవ్వు...
ఇలా కట్టె , కొట్టే , తెచ్చే... లా వుండే ఈ సెల్ సమాచారాలు.. మిస్డ్ కాల్స్.. వల్ల భాషలకి.. భావాలకి.. మంచి భావనలకి...ఆఖరికి బంధుత్వాలకి దూరమై పొతున్నారు అంటే అతిశయోక్తి కాదేమో.. అప్పట్లో ఉత్తరాల ద్వారా తమ సాహిత్యాభిలాషను చాటుకొనే వారు.. సాంకేతికంగా మార్పు మంచిదే... కాని మానవ సంబంధాలు ప్రశ్నగా మారేంతగా కాదు.. ఎక్కడో విదేశాలలో వున్నవాళ్ళకి ఎలాగు తప్పదు.. ఫొటోలు .. విడియోలు పంపించి.. తమ క్షేమ సమాచారలు తెలుపుకొవడం.. ఇక్కడే వున్నవాళ్ళు తప్పనిసరిగా అప్పుడప్పుడు కలుస్తూ .. ఉత్తరాల ద్వారా క్షేమ సమాచారలు తెలుపుకొన్నట్లయితే పిల్లలికి మనము బంధుత్వం గురించి వాటి విశిష్టత గురించి నేర్పిన వాళ్ళమవుతాము..... మొన్న మా కజిన్ వాళ్ళ బాబుకి... నన్ను పరిచయం చెయ్యడం.. "అత్త" నాన్న... మా పెళ్ళి విడియోలో లెఫ్ట్ నుండి.. 2nd ఫొటొ.. నీకు చెప్పానుగా....ఇలా వున్నాయి ఇప్పటి పరిచయాలు.. ఉండేది ఒకే ఊర్లో మళ్ళీ.. కలవడం తక్కువ... పరిచయాలు అంతకన్నా తక్కువ.. ఇలా అయితే పిల్లలికి ఎలా??
మొన్నామధ్య.. ఈ శ్రీజ .. శిరీష్ ల పెళ్ళిగురించి ఏదో విషయంలో ఒక పెద్దాయనని ఇంటర్వ్యూ చేసిందో ప్రైవేట్ ఛానెల్ ఆయన అన్న మాటలు నాకు చాలా నచ్చాయి.."ఇప్పటి యువత.... సినిమా మోజు లో పడిపోయింది.. మంచి సాహిత్యం చదవరు... విలువలు తెలీవు ... ఆవేశం... ఆతృత...ఆకర్షణల మధ్య కొట్టుమిట్టాడుతున్నారు... ఆలోచన తక్కువ... మంచి పుస్తకాలు చదివి వాటిని ఉత్తరాల ద్వార ఒకరికొకరు తెలియజేసుకొంటే ఆలోచన పరిజ్ఞానం పెరుగుతుంది అని నా అభిప్రాయం.. "
అంతే కదా మరి... చక్కటి సాహిత్య విలువలు కల పుస్తకాలు మన ఆత్మ వికాసానికి .. సోపానాలు..అలాగే భావపూరితమైన లేఖలు కూడా అంతే స్థానాన్ని పొందుతాయి..

పుత్తడి బొమ్మకి పుస్తెలు కడుతూ...

పురుషుడి ముని వేళ్ళు పచ్చని మెడపై రాసే వెచ్చని చిలిపి రహస్యాలు .

ఎంత చక్కటి భావన. స్పర్శ గురించి సున్నితమైన అర్ధం అంతర్లీనంగా దాగి వుంది ఇందులో. స్త్రీ - పురుషుల మధ్య వుండే సంభంధాన్ని ఎంతో సున్నితంగా వివరించారో గేయ రచయిత, పైన వాక్యంలో.

చలం పుస్తక ప్రభావం అయితేనేమి, ఇంకేమన్నా కానివ్వండి,ఉసిగొల్పి.. ఉసిగొల్పి ఈ వ్యాసం రాసేలా చేస్తోంది, ఈనాడులోని ఆదివారం కధ "స్లీపింగ్ పీల్". ఈరోజు నేనిలా రాసే వ్యాసం ఎవరినన్నా నొప్పిస్తే క్షమించేసి చదవడానికుపయుక్తులు కండి.

ముందుగా కధలో తరతరాల్నించి, పురుషుడు , స్త్రీ పై, స్త్రీ ప్రమేయం లేకుండా తన ఆధిక్యత ఎలా నిలబెట్టుకొంటాడో, చెప్పడం అక్కడ ముఖ్య ఉద్దేశం గా వివరించడం జరిగింది. అయితే ఇదే ఈనాడులో, ఓ నెల క్రితం అనుకొంటా! వీరిద్దరి మధ్య సంబంధం గురించి సర్వెలో ఇప్పటి నవజంటలు వెల్లడించిన విషయాలు, అసలు సంసారం చెయడానికి టైం లేదనడం. ప్రస్తుత ఈ ఉరకల పరుగుల జీవితంలో కాస్త సాంకేతిక పరిజ్ఞానం ఉన్న యువత (కొత్త జంటలు) ఎక్కువగా వారి వారి అభివృద్ది కోసం పడే తపన వల్ల అసలు మాములుగా మాట్లడే తీరిక కూడా లేదని ఆ పరిశోధనలో వెల్లడైందని చెప్పడం జరిగింది .

మరి ఇప్పటి తరం ఇలా వున్నప్పుడు ఈ కధ యువతకి ఎంతవరకు ఒక సందేశం ఇవ్వగలదు పైగా లేని అపార్ధాలు , అర్ధం తెలియక అపోహ పడడం జరిగే అవకాశం కలిగించేదిగా వుందీ కధ. తనే కాకుండా ఎక్కడో అమెరికాలో వున్న తనకూతురు కళ్ళ నీళ్ళు వత్తుకొంటొందా లేదా?? లేక చిన్నప్పుడు తన అత్త, తన తల్లి కళ్ళ నీళ్ళు ఎందుకు వత్తుకొన్నారో? అర్ధం , అప్పుడు తెలియకపోవడం అదేదో ఇప్పుడు తెలిసినట్లుగా, స్త్రీలందరికి ఈ విషయంలో చాల అన్యాయం జరిగిపోతోంది అని అనడం అంత సమంజసంగా లేదనిపిస్తోంది. ఇదంతా స్త్రీకి లేని అసహయతని చూపించినట్లుగా వుంది. ఇప్పటి స్త్రీ పురుషులు అంతటి అజ్ఞానం లో లేరు, ఒకరి అభిప్రాయాలు ఒకరు అర్ధం చేసుకొంటున్నారు. ఇదే కధని పెళ్ళి కాని వాళ్ళు చదివితే వాళ్ళకి లేని భయం సృష్టిస్తున్నట్లుగా వుందీ కధ.

కళ్ళతో మాట్లాడుకోడం, మనసు మనసు ముడిపడడం , మాములుగా ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడుకొడం ఇవన్నీ ఇచ్చే తృప్తి కాన్నా వెయ్యి రెట్లు ఆనందం తృప్తినిచ్చేది స్పర్శ.. అది ఏ ఇద్దరి మధ్య అయినాకావచ్చు. పసిపిల్లలు ఉయ్యాలలో ఏడుస్తున్నప్పుడు, దూరం నుంచి ఎంత ఊరడించినా తాత్కాలికంగా ఊరుకొన్నా ఎవరన్నా వచ్చి ఎత్తుకొంటే వెంటనే ఆపేస్తారు. అంత గొప్పది స్పర్శ . రోజుల వయసునుండి స్పర్శ కి అలవాటు పడిన మానవ జన్మ మనది, అత్త వడి పువ్వు వలే మెత్తనమ్మా.. అని ఒక్కో స్పర్శ గురించి ఒక్కోవిధంగా వివరించారు. మరి అలా అన్ని స్పర్శలని అంత ఆనందంగా అనుభవించగలిగినప్పుడు స్త్రీ పురుషుల మధ్య వుండే సంభాందాన్ని మటుకు ఎందుకలా లేని పోని అపార్ధాలవైపు తీసుకెళ్తారో, కొంతమంది.

ఎయిడ్స్ గురించి చర్చించుకోండి, జాగ్రత్త గా ఉండండి అని ప్రచారం చేసేవారు, అసలు సృష్టికార్యం (సక్రమమైన ) ఎంత గొప్పదో , మాతృత్వం ఎంత మధురమో కూడా ప్రచారం (కళ్ళ నీళ్ళు వత్తుకొని కాదు) చెయ్యాలని నా ఉద్దేశ్యం, లేదా పెద్దవారు చెప్పగలిగితే తమ పిల్లలికి(ఇప్పటి పిల్లలు అర్ధం చేసుకొనే వారే) సున్నితంగా వారికి అర్ధం అయ్యే రీతిలో చెప్పాలి. వారి అభిప్రాయలని నిక్కచ్చిగా చెప్పగలిగే దైర్యం కూడా ఉండేలా చేయగలగాలి. కాని ఇలాంటి కధలని అధారంగా చేసుకొని లేని పోని భయాలని సృష్టించకూడదు.

ఇదే కధ ఎవరో బ్లాగరు కూడ తన బ్లాగులో లింక్ ఇచ్చారు చదవని వారు చదవడానికి వీలుగా(ష్.. నాకు లింక్ ఎలా ఇవ్వాలో తెలీదు సారి !!అందుకే...ఇలా..)

తెలుగు వెలుగుల(తో)లో ..... దీపావళి

బ్లాగు మిత్రులందరికీ దీపావళి శుభాకాంక్షలు.


నాలుగు రోజుల క్రితం, ఒకసారి ఎందుకో నాకు ఇష్టమైన వాళ్ళతో ఓ అరగంట మాట్లడాలి అన్న ఆలోచన మదిలో పదే పదే కదలాడింది. ఆలోచించాను, నాకిష్టమైన వాళ్ళు చాలా మంది ఉన్నారు. కాని అందరూ ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు తలమునకలై నాతో అరగంట గడపలేని వాళ్ళే.

ప్రతి మనిషికి ఎప్పుడో అప్పుడు ఈ ఆలోచన అనేది వస్తుందని నా అభిప్రాయం. అంతెందుకు నాకు కలిగినట్లుగానే నా స్నేహితులకి ఇలాంటి ఆలోచన కలిగినప్పుడు , నేను వాళ్ళతో ఓ అరగంట గడపగలనా? నన్ను ఇష్టపడ్డవాళ్ళు , నాకిష్టమైన వాళ్ళు అందరూ బాధ్యతల బంగారు సంకెళ్ళతో ఉన్నవాళ్ళే. తీరా మాట్లాడే సమయం చిక్కినప్పుడు, మనసు మూగబోతుంది.

"లేనిదికోరేవు, ఉన్నది వదిలేవు
ఒక పొరపాటుకు యుగములు వగిచేవు "
అన్న పాట గుర్తోస్తోంది.

నా మనసు చెప్పినట్లుగా, నాకు నచ్చినట్లుగా, ఒక్క అరగంటే కాదు, కావాలనుకుంటే ఎన్ని గంటలైనా నాతో ఉండే నా ప్రియ నేస్తం నా బ్లాగు నాకు తోడుండగా, లేని దాని గురించి పాకులాడడం ఏమిటి? అని నిన్న పండగ హడావిడి తగ్గినతరువాత , నా బ్లాగు మిత్రులందరికీ దీపావళి శుభాకాంక్షలు చెప్దామని తెర తీసి ఓరగా కూడలి వైపు చూడగా, "తెలుగు వెలుగులు" అంటూ శ్రీధర్ గారి బ్లాగులో నా బ్లాగు పేరు కనపడింది.


అంతే!! ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడ్డా! అదేంటి నన్నొదిలేసి నా బ్లాగు అక్కడేమి చేస్తోంది? అని చూద్దును కదా! నోట మాట రాలేదు నిజంగానే. మనసు మూగబోయింది. దీనికంతటికి(నా బ్లాగు శ్రీధర్ గారి బ్లాగుతో స్నేహం చెయ్యడానికి) కారణం జ్యోతిగారని తెలిసింది. ఇలా కూడా జరగొచ్చని, జరుగుతుందని తెలిపిన జ్యోతిగారికి, సహకరించిన శ్రీధర్ గారికి కృతజ్ఞతలతో, దీపావళి శుభాకాంక్షలతో...


"ఏమి జరిగింది?" అని అలా మెల్లగా అడుగుతారేంటండీ?? ఆనందంతో చెప్పడానికి.. "గుండె గొంతుకలోన కొట్టాడుతుంది, ప్చ్! ఎంత ప్రయత్నించినా , గొంతు దాటి అది రానంటోంది. ( పైన ఉన్న చిత్రం క్లిక్ చేసినా చాలు)" అందుకే మీరే శ్రమ అనుకోకుండా ఒక్కసారి అటెళ్ళి రండి.

కలలో తీసుకున్న వస్తువు కలలోనే తిరిగి ఎలా ఇవ్వడం? (ఒక తమాషా సంఘటన)

తమ్ముడి రెండో కొడుకు..సన్నీ మొన్న ఆగష్టుకి మూడేళ్ళు.... చాలా అల్లరి పిల్లాడు...  అని తెలుసు కాని, ఇలా ఎటూ ఏమి చెయ్యలేని పనులు అప్పజెప్పేంత అల్లరి పిల్లాడనుకోలేదు. ఎంత సరదాగా అడిగాడు మా బాబుని.. "నాకు కల్లోనే కావాలి"  అని .. మొదట్లో విషయం ఇదీ వదినా .... అంటే మాములుగా తీసుకున్నాను. కాని వాడు "నాకు కలలోనే కావాలి " అని ఏడుస్తుంటే భలే సరదా వేసింది. అసలు విషయం ఏంటంటే......

 మా బాబుకి మా సన్నీ కి అసలు పడదు పనిగట్టుకుని ఏడిపిస్తాడు మా బాబు ,... మళ్ళీ ఇద్దరు కలిసి అంత సఖ్యంగాను ఉంటారు. "వీళ్ళిద్దరికి క్షణం పడదు క్షణం వదిలి ఉండలేరొదినా"  అంటుంది మా మరదలు. 

మొన్న శుక్రవారం వెళ్ళాను పిల్లలిని చూద్దామని మా అమ్మవాళ్ళింటికి.. కుశల సమాచారాలు అయ్యాక.. "వీడేమి చేసాడో తెలుసా వదినా!"  ఈరోజు అని మరదలు చెప్పడం మొదలెట్టింది. ఎదో అల్లరి పనే అయి ఉంటుందని విన్నాను. "నిన్న పొద్దున్న వంట చేస్తున్నా....  చంక దిగడు... పాలిస్తానంటే ససేమిరా అంటాడు (వాడెంత ఏడ్చినా పాలా మాట ఎత్తితే ఠక్కున ఏడుపు ఆపేస్తాడు) ఎత్తుకునే వంట చేయాల్సి వచ్చింది. అక్కడికి చింటూ (మా బాబు) చాక్లేట్ కూడా తీసుకొచ్చాడు ఉహు..! అది కూడా వద్దని విసిరి కొట్టాడు.. ఏడుపు ఆపడానికి ఎంత మభ్యపెట్టాల్సి వచ్చిందో .."   ఇంతకీ ఏడుపు ఎందుకంటే.. "చింటూ కలలో నా చాక్లెట్ తీసుకున్నాడూ..." అనిట.. వాళ్ళిద్దరి రోజువారి పోట్లాట ఎదో కలగని ఉంటాడు. సరే ... అని మా బాబు అప్పటికప్పుడు చాక్లెట్ కొని ఇస్తే ... "నాకొద్దు కలలోనే కావాలి"  అని... దాదాపు రోజంతా  ఏడుపు... :)

ఫన్నీగా ఉంది కదా... ముందు మాములుగా విన్నా...  ఎందుకో వాడు కలలోనే కావాలి... అంటే అవునూ ఎలా? అని అలోచన వచ్చింది సరదాగా ఇలా మీతో పంచుకున్నా.. :) 

*******

ఏకాంత సేవ - ఏ ' కాంత ' సేవ?

అప్పుడెప్పుడెప్పుడో, అంటే మొన్నీమధ్యే నాకు పెళ్ళి కాకముందు , అంటే నేను డిగ్రీ చదువుతున్న రోజుల్లో, ఎదో రాజకీయ గొడవల వల్ల , ఆ విద్యా సంవత్సరం సాగదని అంటే ఖాళీ గా కూర్చోవడం ఎందుకని , మన అప్పటి ముఖ్యమంత్రి యన్.టి ఆర్. గారి దగ్గిర ఉద్యోగంలో చేరాము నేను మా ఫ్రండ్. ఆరు నెలలు చాలా సరదాగా గడిచిపొయాయి. 15 మంది అమ్మాయిలం, ఇంకో 5, 10 మంది దాకా అబ్బాయిలు. అమ్మాయిల్లో ఒక అమ్మాయికి మాత్రమే పెళ్ళి అయ్యింది. మిగతా అందరము చదువుకొంటూ, ఏదో అనివార్య కారణాల వల్ల ఇలా ఉద్యోగం చేస్తున్నవాళ్ళమే. సాయంత్రం వర్క్ అయిపోగానే , ఆ అమ్మాయి ఇంటికి వెళ్ళడానికి చాలా తొందర పడేది. మాకు కేటాయించిన వ్యాన్ రెండో ట్రిప్ లో మేము వెళ్ళేవాళ్ళము. ఆమె అంతవరకు కూడా ఆగకుండా బస్ ని ఆశ్రయించేది. "ఏమిచేస్తారు ఇంటికెళ్ళి "? అని అడిగితే, అప్పుడంది కదా ఆమె, “మీకెమి తెలుస్తాయి మా బాధలు? రేపొద్దున్న పెళ్ళి అయ్యక తెలుస్తాయి ఏకాంత సేవమ్మా… ఏకాంత సేవ చెయకపోతే ఏ ‘కాంత’ నో చూసుకొంటారు “ అని.

****

మళ్ళీ ఇంతకాలం తరువాత ఆ మాటలు నాకు గుర్తోచ్చాయి. పెళ్ళి అయిపోయింది, పిల్లలు పుట్టేసారు కాని, ఈ ఏకాంత సేవ చేసుకొనే అవకాశం ఇంతవరకు రాలేదు నాకు.

ఇప్పుడైనా ఎందుకు గుర్తొచ్చిందంటే, మావారి కల నేను నిజం చేయలేదు అని, ఆయనకి నామీద కాస్త కోపం వచ్చి, ఆ టైం లో ఆయన అన్న మాటలు , ఇలా నా చెవిలో అలా మారి మ్రోగిపోతూ వుంటే, నా కళ్ళ నుండి రెండు అశ్రు బిందువులు, పుడమి పై రాలుతూ వుండగా.... అమ్మో! ఎంత భారి డైలాగ్, అసలు ఈ సినిమావాళ్ళు ఎలా చెప్తారో అంత భారి, భారి డైలాగ్స్, వుండండి! కొంచం మంచి నీళ్ళు తాగి వస్తాను. హమ్మయ్య! ఎక్కడున్నాము మనము? అశ్రు బిందువులు కదా..

అసలింతకీ మా వారి కల ఎంటంటే:

Operation  థియేటర్:

ముందు రెడ్ లైట్ వెలుగుతూ వుంటుంది. లోపల నేను , బయట మావారు నుదిటిన లేని చెమటని టెన్షన్ గా కర్చీఫ్ తో తుడుచుకొంటూ , చేతులు నలుపుకొంటూ  లేదా చేతులు వెనక్కి పెట్టుకొని అటూ, ఇటూ నడుస్తూ, మిగతా బంధువర్గమంతా బయట కూర్చుని తదేకంగా రెడ్ లైట్ ని చూస్తూ వుంటే, ఇంతలో .. కెవ్వున వినిపిస్తుంది అది నా “కేక”. రెడ్ లైట్ ఆరిపోతుందన్నమాట. ఒక్కసారి అందరూ (మావారితో సహా ) అలర్ట్ గా తలుపువంక చూస్తూ ఉంటారు. ఇంతలో తెల్లటి డ్రెస్స్ లో నర్స్ మావారి దగ్గరికి వచ్చి, "కంగ్రాట్స్! మీకు పాప పుట్టింది” అని చెప్తుంది. మళ్ళి కెవ్వున కేక .. ఈసారి నాదగ్గరినుండి కాదు, మావారి దగ్గరనుండి. ఇదీ మావారి కల.

పాపం! అప్పుడూ నెరవేరలేదు మరి బాబు పుట్టినప్పుడు నేరవేరలేదు. ఏమిటో ఇలా వెళ్ళి అలా ఇంటికి వచ్చెసాను. డాక్టర్ తో కూడా అదే చెప్పాను, " ఇలా అయితే వందమందిని కనేయచ్చు కదా " అని. తననుకున్నట్లు జరిగివుంటే చక్కగా "ఎత్తుకొని గిర గిరా తిప్పేవాణ్ణి" అన్నారు మావారు. అదిగో!! అప్పుడు అంకురించింది నాలో , సన్నటి అనుమానపు పొర. నన్ను ఎత్తుకొనే ఛాన్స్ లేదు, నేను కరణం మల్లీశ్వరిని కాబట్టి. రోజుల పిల్లలిని అసలు ఎత్తుకోరు..మరి? అంటే...... ఆ నర్స్ నే కదా.......  అమ్మో!....  ఎంత గండం గడిచిపోయింది అసలు నేను ఏకాంత సేవ చేయకపోవడం వల్లే కదా! ఈయనకి ఇలా ఏ 'కాంత' సేవో చేసేద్దామన్న ఆలోచనలు..

అప్పటినుండి అవకాశం గురించి ఎదురుచూస్తున్నాను.

ఇదిగో ఈరోజే ఆ అవకాశం వచ్చింది ఇప్పుడు చూపిస్తా , నా “ఏకాంత సేవ తడఖా ఎంటో! ఏ 'కాంత' ఊసెత్తరిక” అని మనసులో అనుకొన్నాను.

ఆదివారం పొద్దున్న, సుబ్బరంగా అరడజన్ పెసరట్లు , ఉప్మాలో నంజుకొని ఆవురావురుమని తినేసి, ఇంకా అవి పూర్తిగా అరగకముందే , “ఈరోజు వంట ఏమిటోయి?” అని , గుత్తొంకాయకూర, పట్నం పచ్చడి(దీనిగురించి తరువాత చెప్తాను ఇది చాల వెరైటీ పచ్చడి) మామిడికాయ పప్పుతో షుస్టుగా భోజనం చేసి , "ఆదివారం వంటలు అమోఘం" అంటూ అనంద పడిన నా పతిదేవుడు, సాయంత్రం అయ్యేసరికి పాపం! కడుపులో వున్న పెసరట్టుకి, మిగతా వాటికి.. పొంతన కుదరక పోట్లాడుకొంటుంటే , తట్టుకోలేక “ఒంట్లో ఏదో నలతగా వుంది” కాసేపు పడుకొంటాను అన్నారు. 

"అబ్బ! ఎన్నాళ్ళకి దొరికారు, నాకు ఏకాంత సేవ చేసుకొనే మహత్తరమైన అవకాశం వచ్చింది " అని మహదానంద పడిపోయి , ఎగిరి గంతేద్దామనుకొని , ఆ ప్రయత్నం విరమించుకొన్నాను...  శనివారమే మావాడన్న మాటలు గుర్తొచ్చి. నేను ఇంటి మొదటి మెట్టు ఎక్కగానే నేను వస్తున్నాని పసిగట్టేసి, పరిగెత్తుకొంటూ వచ్చి “అమ్మా” అంటూ చుట్టుకుపోతాడు వాడు. " వేలెడు లేడు వెధవ ఎంత సూక్ష్మ గ్రాహి" అని మురిసిపోతుంటాను నేను. ఆ మురిపం తీరకముందే వాడన్నాడు కదా. “అమ్మా నువ్వు వస్తున్నావని ఎలా గుర్తు పడ్తానో తెలుసా? నేను, " మొదటి మెట్టు ఎక్కగానే మన బిల్డింగ్ ఒక్కసారిగా షేక్ ఇస్తుందమ్మా , నువ్వొచ్చావని పరిగెత్తుకొంటూ నీ దగ్గరికి వస్తాను “ అన్నాడు.

అదన్నమాట అందుకే ఎగిరి గంతేద్దామన్న సాహసాన్ని విరమించేసుకొన్నాను.

అలా మావారికి ఏకాంత సేవ చెద్దామని, మావారు పడుకొన్న మంచం పక్కన చిన్న టీపాయి వుంచి, దాని మీద ఇంట్లో వున్న బి - కాంప్లెక్స్ టాబ్లెట్స్, బలానికి టానిక్, ఒక జగ్ నిండా నీళ్ళు , ఓ పెద్ద గాజు గ్లాసు, ఇంకా.. ఆ! ఓ చిన్న పింగాణి బేసిన్ లో వేడి నీళ్ళు, ఒక తెల్లటి క్లాత్ అక్కడ సిద్దంగా పెట్టుకొని(మధ్య మధ్యలో నుదిటి మీద క్లాత్ తో అద్దాలిగా మరి, చాల సినిమాల్లో చూసానన్నమాట) , ఆ పక్కన ఓ మిక్సీ , జార్ కొన్ని ఆరెంజస్, మావారికి మధ్యలో, మధ్యలో జ్యుస్ తీయడానికి అనువుగా అన్నీ సమకూర్చుకొని, ("నైట్ అయి వుంటే ఇంకా బాగుండేది కదా" అని మనసులో అనుకొని ) పక్కన పడక కుర్చీలో కూర్చుని/పడుకొని, అలా ఆయిన వైపు దీనంగా చూస్తుంటే ..నాకు నిద్ర పట్టేయాలి , మధ్యలో ఉలిక్కిపడి లేచి, టైం చూసుకొని , మందులిచ్చే టైం అయిందని తనని లేపి , జాగ్రత్తగా వళ్ళో పడుకోబెట్టుకొని ఓ టాబ్లెట్ వేయాలి. తను కూడా మద్యలో ఒకసారి లేచి నావైపు చూసి “పాపం నా గురించి ఎంత కష్టపడుతోందో .."(చేసుకొంటే ఇలాంటి అమ్మాయినే ..ఓహ్!సారి మాకు పెళ్ళి అయిపోయింది కదా మర్చిపోయాను) అని నా ఏకాంత సేవని గుర్తించాలి. నాకెందుకో రాజశేఖర్ – జీవిత, యన్.టి ఆర్- లక్ష్మి పార్వతి, ఇంకా చాలా మంది సినిమా బార్యా, భర్తలు గుర్తొచ్చారు, వీళ్ళందరూ ఇలాగే కదా, ఏకాంత సేవ చేసి మెప్పు పొందారు. గెటప్ కూడ మార్చేసాను, అప్పుడప్పుడు కళ్ళ నీళ్ళు తుడుచుకొడానికి అనువుగా చీర కొంగు అవసరంవుతుందని. ఇలా అన్నీ సమకూర్చుకొని, ఆయనవైపు ఒకసారి దీనంగా చూసి పడక కుర్చీలో అలా చేరగిలపడ్డాను.

కల: నేను చేసిన ఏకాంత సేవకి మెచ్చుకొని ఎంతో మంది హీరోలు, " నేనంటే నేను " అని పోటీ గా వాళ్ళ జేబులో వున్న తాళి బొట్లు తీసి నా దగ్గరికి వస్తున్నట్లుగా(వాళ్ళెప్పుడు అంతే ! జేబులో అలా మంగళ సూత్రం పెట్టుకొని వుంటారు రేడీ గా) ..

ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి లేచాను, "బహుశా మావారికి టాబ్లేట్ వేసే టైం అయి వుంటుంది అందుకే మెలుకువ వచ్చింది" అని అనుకొని , నా సమయస్ఫూర్తికి నన్ను నేనే మెచ్చుకొని, మంచం వైపు చూద్దును కదా ఈయన లేరు. ఎక్కడికెళ్ళి వుంటారబ్బా, అసలే ఒంట్లో బాగోలేదన్నారని ఇల్లంతా కలియ తిరిగి, ఇక లాభం లేదనుకొని సెల్ కి ఫోన్ చేసాను. అటు వైపు నుండి జవాబు. “ ఎక్కడికి వెళ్ళలేదు, ఇక్కడే పక్కింట్లో వున్నాను” అని “ పక్కింట్లోనా? అక్కడ ఏమి చేస్తున్నారు? మీకు వంట్లో బాగోలేదు కదా! నేను... ఏకాంత సేవా… " అంటూ నసుగుతూ ఉంటే... (నాకెందుకో ఏ కాంతో గుర్తొచ్చింది) “ఏంటి ఏ 'కాంత' ?” అంటూ తనూ సాగదీసారు..”హు !హు! ఏ 'కాంత' కాదు ఏకాంత అంటూ .. అసలు ఈయనతో మాటలెందుకని నేనే ఆయన చెప్పిన పక్కింటికి వెళ్ళి చూద్దునుకదా, ఆయన పక్కింటాయనతో కార్డ్స్ ఆడుతూ కనిపించారు , పక్కింటావిడ పెట్టిన పకోడి పర పరా నములుతూ.. అప్పుడనుకొన్నా! కసిగా “మళ్ళీ దొరక్కపోరు నాకు ఏకాంత సేవ కోసం “అని :( :(

"నువ్వు-మీరు" ల మధ్య జరిగే మర్యాదల అంతః కలహాలు

ఎదుటి మనిషిని మనము "నువ్వు" అని పిలిచామంటే వాళ్ళు మనకి ఎంతో దగ్గరివాళ్ళు అయివుండాలి లేదా మనకన్నా చిన్నవాళ్ళయినా అయివుండాలి .. అలాంటప్పుడే.. మనము వాళ్ళని "నువ్వు" అని పిలవడానికి సంకోచించకూడదు.. ... అపరిచితులని ఎప్పుడైనా సరే.. "మీరు" అని పిలవడమే.. మన మర్యాద.. మనం మాట్లాడే తీరు మన సంస్కారాన్ని తెలియజేస్తుంది... మనకన్నా పెద్దవారిని .. మనకి తెలియని వారిని పలకరించాల్సివచ్చినప్పుడు "మీరు" అని పిలవాలి.. చిన్నప్పుడు "క్రిష్ణవేణి టీచర్ చెప్పిన మాటలవి..

మన తెలుగులోనే ఈ మర్యాదల ఏకవచన బహువచన సంభోధనలు దీని వలన బయటికి చెప్పలేని అంతః కలహాలు ఎన్నో....

అవతలి మనిషిమీద గౌరవం అనేది మనసులోంచి రావాలి చూడగానే మనకే నమస్కారం పెట్టాలి అనిపించాలి.. అదిగో.. మీవాళ్ళు నాకు అసలు గౌరవం ఇవ్వరు.... అని అంటే అది అడిగి(అరువు అనచ్చేమో) తెచ్చుకొన్న గౌరవ మర్యాదలే అవుతాయి తప్ప సహజసిద్దంగా వచ్చినవి కావు.. (ఇందుకు ఎవరు అతీతులు కాదని అనిపిస్తుంది)

మొన్న మా బాబు అడిగాడు.. "నువ్వు" అనే పిలుపు దగ్గరి తనానికి ప్రతీక అయి నప్పుడు.. అది అమర్యాద ఎలా అవుతుంది?డాడినే ఎందుకు "మీరు" అని పిలుస్తారు?? డాడి మనకి చాల దూరమా?? అని... పెద్దవారు కదా "మీరు" అని పిలవాలి.. అని చెప్తే వెంటనే మరి నువ్వు కూడా పెద్దదానివె కదా నేను ఇప్పటినుండి నిన్ను కూడా "మీరు" అనే పిలుస్తాను అన్నాడు... ఒక్కరోజు అలా పిలిచి.. పిలవడానికి కష్టపడి .... ఇక నావల్లకాదమ్మా నువ్వేంటో దూరమైపొతున్నట్లుగా వుంది అని మానేసాడు...

అవును ఎందుకిలా?? అమ్మని "నువ్వు" అని నాన్నని "నాన్నగారు" అని అలా పిలవడం ఇద్దరికి వ్యత్యాసం ఏమిటి?? ఆడ మగ అవడమేనా అని ...ఆలోచిస్తే అనిపించింది.. ఇదివరకు రోజుల్లో అయితే.. నాన్న బయట పనులు.. అమ్మ ఇంట్లో పనులు... అదీ కాక అమ్మ కూడా నాన్న ని "మీరు" అని సంభోదించేది... ఇంటికి పెద్ద అనే హోదా.... అలా అలవాటైపొయింది... ఇక్కడ కాదు కాని ఆంధ్ర వైపు ఈ మర్యాదలన్ని ఇంకా కొనసాగుతూనే వున్నాయి... నాన్న ని "నువ్వు" అని పిలవడం ఏదో పాపం అన్నట్లువుండేది... ఇంకా కొన్ని చోట్ల అయితే "నాన్నగారండి" అని కూడా పిలుస్తారు..

పిల్లలు "నాన్నగారు ఫలనాది తీసుకురండి" అని అనడానికి "అమ్మగారు అన్నం పెట్టండి" అని అనడానికి ఎంతో వ్యత్యాసం వున్నట్లుగా వుంది...వినడానికే బాగోలేదని అనిపిస్తోంది...

మరెందుకీ వ్యత్యాసం అంటే నర నరాల్లో జీర్ణిచుకుపోయిన.. ఆచారాలు .. సాంప్రదాయాలు... కొన్ని ఇలా కష్టంగా...మరికొన్ని ఇష్టంగా భరించేగలిగే శక్తి వుండడం అంతే.. కాని "నువ్వు" వరకు పర్వాలేదు.. కొన్ని ఇళ్ళళ్ళో "ఏమేవ్.. ఒసేవ్.. లాంటివి కూడా వాడతారు...." ఇలా చెయ్యవే... అలా చెయ్యవే... " " అది వస్తానంది రాలేదా" అని మాట్లాడుతుంటే ఎంత బాధేస్తుందో..."అది" "ఇది" అని పిలవడానికి ఆడవాళ్ళేమన్నా వస్తువులా?? పేరు ఉపయోగించచొచ్చుగా .. ఒక వింత ఏటంటే .... ఇలా పిలిచే వాళ్ళే ఇప్పటి పిల్లలు తోటి అబ్బాయిల్నో లేదా వాళ్ళ బాయ్ ఫ్రండ్స్ నో ఏరా.. ఓరేయ్ ... అంటే సహించలేరు...(ఇలా పిలవడం కరెక్ట్ అని కాదు నా వాదన.. ఒక వేలు ఎదుటి వారి తప్పు చూపిస్తే మూడు వేళ్ళు మనవైపు చూపిస్తాయి.. అన్నట్లు... ఎదుటివారంటే గౌరవం మర్యాద లేనివాళ్ళు తప్పులెంచడానికి అనర్హులు)

మర్యాదని ఇచ్చిపుచ్చుకోవాలి అంటారు పెద్దలు.. మనము ఇచ్చే మర్యాదని బట్టే మనకొచ్చే మర్యాద... నీ భర్తని నువ్వు గౌరవిస్తేనే ఎదుటివారికి కూడా గౌరవం వుంటుంది. అని ఒక భర్త బార్యకి చెప్పి "మీరు" అనో "ఏవండీ" అనో పిలిపించుకొంటున్నారంటే.. మరి ఇదే సూత్రం బార్యకి కూడా వర్తిస్తుందేనే సత్యం గ్రహించగలగాలి...అంటే భర్త తన బార్యని "మీరు" అని పిలవాలి అని కాదు... అలా ఒక వస్తువునో.. లేద ఒక పనికిరాని వ్యక్తి తో మాట్లడుతున్నట్లో కాక ఆ "నువ్వు" నే ప్రేమగా పిలవగలగాలి... తప్పులేదు అనుకొంటే.. బార్య కూడా... "మీరు" నుండి "నువ్వు" అని పిలిచి... ప్రేమను పంచు(పెంచు)కోవాలి ...ఇక్కడ "నువ్వు" కి అర్ధం దగ్గరితనానికి ప్రతీక కాని అమర్యాద ఎంతమాత్రం కాదు..

ఒక పరిచయం లేని వ్యక్తి మొదటి పరిచయంలోనే "నువ్వు" అని అంటున్నారంటే .. అది ఖచ్చితంగా అమర్యాదే...

అందుకే అనిపిస్తుంది.. ఈ మర్యాదలు అనేవి ఎప్పటికి ఇలా అంతః కలహాలుగానే వుంటాయి.. బయటికి చెప్పుకోలేము .. . దాచుకోలేము...

వ్యాఖ్యోపాఖ్యానం:1

"గుండె గొంతుకలోన కొట్టాడుతోంది, అని రాసారు మీరు ఎంకా? నాయుడు బావా?-రామకృష్ణ భైసాని గారి వ్యాఖ్య"

ఇది ఒక అనుభూతి ! రామకృష్ణ బైసానిగారు! ఈ అనుభూతి చెందడానికి మనము ఎంకో?, నాయుడుబావ అవ్వాల్సిన అవసరం లేదనుకొంట ఇంకోసారి ఆలోచించడి. వివరణ కూడా ఇస్తాను.
ఇదివరకు కూడా ఎవరో నేనిలా "గుండే గొంతుకలోనా ... అంటే, కాసిని మంచి నీళ్ళు తాగండి తగ్గిపోతుంది అన్నారు. ఇది కూడా అలాగే వుంది.
"మన జ్ఞానాన్ని ఇతరులకి పంచగలం కాని, మన అనుభవాల్ని మన అనుభూతుల్ని ఇతరులకి పంచలేము"- చలం .
మనకు తెలిసిన విషయాన్ని ఇతరులకి చెప్పగలము కాని, మన అనుభూతుల్ని పంచలేము.
ఉదా:
"ఎదలొకటయితే ఎక్కడ వున్నా దూరం కాదంటాను,
ఇది తీపని, అది చేదని రుచల వాదం ఎందుకో?
మెచ్చిన హృదయం ఇచ్చిన మిరియం కారం కాదంటాను."
అసలు మిరియం ఘాటుతో కూడిన కారమే. కారం కాదనడమేమిటి? అని మిగతా వాళ్ళు అనుకొంటారు. కారం కాకపోతే మరి ఇంకో రుచి ఏంటి అని అడిగితే? చెప్పలేము. పదాలు దొరకవు, మనసులో నానుతు వుంటుంది ఏదో పదం కాని పెదవి దాటి రాదు, అదిగో అలాంటప్పుడు అనిపించేదే ఈ గుండె గొంతుకలోన ....... గొంతు దాటి అది రానంటోంది. ఆ అనుభూతి పంచలేక , పంచాలని చేసె ప్రయత్నం అది. దీనికి అలా సతమతమవుతున్న ఎవరైనా అర్హులే, ఒక్క యెంకి, నాయుడుబావలే కాదు. అలా నా బ్లాగ్ తన మనసులో మాటలు చెప్పాలనుకొని చెప్పలేక పోయినప్పుడు పదాలు దొరకనప్పుడు, మీముందు "గుండే గొంతుకలోనా...అని బేలగా అసలు విషయం చెప్పడం జరుగుతోంది. నేనో, యెంకో, నాయుడుబావో కాదు అక్కడ మీకు కనిపించాల్సింది . అది నా బ్లాగ్ మనోవేదన ఏమి చెప్పలేకపొయానేమో అన్న భావన కి ప్రతి రూపమే ఈ గుండె గొంతుకలోన కొట్టాడుతోంది, గొంతు దాటి అది రానంటోంది..
:

పదిహేనేళ్ళ పసిడిప్రాయానికి పసుపు(ఉరి)తాడు??

ఒంట్లో నలతగా ఉందని, ఇంటికి తొందరగా వచ్చేసాను ఈరోజు. ఇంట్లో ఎవరూ లేరు, పిల్లలు అమ్మావాళ్ళింటికి వెళ్తున్నామని, ఫొన్ చేసి చెప్పారు. బయట బాల్కనీలో చైర్ వేసుకొని, వేడి వేడి కాఫీ తాగుతున్నా! సన్నగా చినుకులు పడ్తున్నాయి. కరెంట్ కూడా ఉండనా? వద్దా? అన్నట్లుగా ఊగిసలాడ్తోంది, అందుకే బయట కాస్త చల్లగా ఉందని కూర్చొన్నా.. ఎదురు అపార్ట్ మెంట్లోంచి మాటలు వినిపిస్తున్నాయి, కొంచం అర్ధం అయి అవనట్లుగా, ఎందుకులే వినడం సభ్యత కాదని, వచ్చే పోయే వాళ్ళని చూస్తూ కూర్చొన్నా. ఇంతలో మరి సిగ్నల్ అందడం లేదో, మరింకోటో గాని ఎదురింటి అమ్మాయి బయటకి వచ్చి మాట్లాడుతోంది, అసలు మాట్లాడుతోంది అనేకన్నా అరుస్తోంది అనడం సబబేమొ. వినకూడదు అనుకొన్నా, నా ప్రమేయం లేకుండానే నా చెవిన పడ్డాయామాటలు.

"చూడు మామయ్య! బుద్ధిగా స్కూల్ కెళ్ళి చదువుకొంటున్న నన్ను, ప్రేమ అంటూ లొంగదీసుకొన్నాడు నీ కొడుకు, నిజంగా ప్రేమించాడో లేదో కాని, అమ్మ కాళ్ళమీద పడిందో, లేక నువ్వె జాలిపడ్డావో తెలీదు , పెళ్ళి చేసావు, నీకు తెలుసు పెళ్ళినాటికే నాకు మూడో నెల, ఇప్పుడు ఇద్దరు పిల్లలు, నాకీ రొగం వచ్చిందని వదిలేసి వెళ్ళిపొయాడు నీ కొడుకు, అతను వెళ్ళినందుకు నేనెమి బాధ పడడం లేదు, మహా అయితే ఇంకో 10 యేళ్ళు బతుకుతానేమొ, నా గురించి నాకు దిగులు లేదు, నా పిల్లల సంగతేంటి? నువ్వు రా ఇక్కడికి మాట్లాడుకొందాము. నా బతుకు నేను బతకగలను. ముక్కు పచ్చలారని నా పిల్లల్ని అన్యాయం చేయలేను. నా పిల్లలికో దారి చూపించండి చాలు ."

పూర్తిగా విన్న నేను, చేష్టలుదిగి ఉన్నాను. నేను కలలో కూడా ఊహించని మాటలవి. ఆ మధ్య వచ్చిన "10 క్లాస్", "నోట్ బూక్" లాంటి సినిమా ప్రభావాల వల్ల, ఈ అమ్మాయి స్కూల్ కి వెళ్ళి వచ్చే టైం కి అక్కడే కాపు కాసి, "నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను", అంటు వెంటపడి, లొంగదీసుకొని ఊరికి వెళ్ళిపోయాడని, అతనెవరో కాదు, వాళ్ళ అమ్మకి మేనల్లుడే అని, తల్లి తండ్రులు బతిమాలో, బామాలో 10 తరగతిలోనే ఆ చదువు కూడా పూర్తి చేయకుండా , పెళ్ళి చేసారని కొంచం కొంచంగా తెలుసు ఆ అమ్మాయి కధ.

ఎప్పుడు చూసినా, ఎవరితో ఒకరితో ఎదో పెద్ద ఆరిందాలా చేతులు తిప్పేస్తూ బాధ్యతలగురించి, పెళ్ళి, పిల్లల గురించి మాట్లాడేస్తూ ఉండడం వింటుంటే, కొన్నిసార్లు సరదాగా అనిపించి, నవ్వుకొంటూ విన్నా మరికొన్నిసార్లు ఎంటో బాధ అనిపించేది, చిన్న వయసు పెద్ద మాటలు అని.

ఇప్పుడు నిండా 20 యేళ్ళు ఉండవు, పెద్దగా పరిచయం లేదు కాని, దాదాపు చిన్నప్పుడు నుండీ చూస్తూనే ఉన్నా, చిన్నప్పుడు స్కూల్ కి వెళ్ళడం, డాన్స్ చక్కగా చేస్తుందని, ఎన్నో బహుమతులు గెలుచుకొన్న పసిడి మొగ్గ ఆ అమ్మాయి . వాళ్ళ అమ్మావాళ్ళు నిత్యం సాయి సన్నిధిలో ఉంటారు, వాళ్ళ ఇంటి సగం స్థలం కూడా సాయిబాబ గుడికని ఇచ్చారు.

ఈమధ్య ఎవరో చెప్పగా విన్నాను, చిన్న వయసులో పెళ్ళీ, పిల్లలు వల్ల ఆ అమ్మాయికి ఏదో ఆరోగ్య సమస్య వచ్చి, వంటినిండా ఏవో మచ్చలు వచ్చాయి అని, కాని ఏంటి అనేది ఇదిమిద్దంగా తెలీదు. అప్పుడప్పుడు బాల్కనీ లో నించొని వున్నప్పుడు, ఓ క్షణం అలా ప్రత్యక్షమై ఇలా మాయమయ్యెది, మధ్య మధ్యలో వాళ్ళ వాటాలోంచి మాటలు మటుకు గట్టిగా వినిపించేవి. ఏదో సంసారం గొడవలు అనుకొనేదాన్ని కాని, ఇప్పుడు ఈ ఫోన్ సంభాషణ విన్నాక నిజంగా చాలా బాధ అనిపించింది ఆమె పరిస్థితి తలుచుకొని, ఎంత పెద్ద ఆపదలో చిక్కుకుంది చిన్నపిల్ల అని . అతను వదిలేసి వెళ్ళిపోయడట, పైగా "నీకు రోగం వచ్చింది, నా వల్ల కాదునిన్ను చూసుకోడం" అన్నాడట.

ఆ 15 యేళ్ళ వయసులో పెళ్ళీ , పిల్లలూ, బాధ్యతలు ఎంతకి దారి తీసిందో, పైగా అబ్బాయి అయినవాడే, అయినా నావల్ల కాదు పొమ్మన్నాడు. సినిమా ప్రభావం మనిషిని ఎంతగా దిగజారుస్తోందో. సినిమా వాళ్ళ వ్యాపార దక్షత, ఇక్కడ చూసేవాళ్ళ ఆకర్షణాపరంపరలకి పెద్ద శిక్ష.

"8 క్లాస్ లో ఎవరో ఇద్దరమ్మాయిలు వాళ్ళ బాయ్ ఫ్రండ్స్ తో స్కూల్ నుండి ఇంటికి రాకుండా వెళ్ళిపోయారు" అన్న మాటలు వింటున్నప్పుడు, అసలేమి చెయ్యాలి ? పిల్లల్నిసినిమాలు చూడనివ్వకుండా ఆపాలా? లేక చదివించడం ఆపాలా? ఎమైపోతోందీ ఈ పసిడి వయసు అని అనిపిస్తోంది. పరిస్థితి చేతులు కాలే దాక వచ్చినప్పుడు తల్లి తండ్రులు మాత్రం ఏమి చెయ్యగలరు?

ఒక్కసారి ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళు,స్కూల్ లో గురువులు ఆలోచించి , పరిష్కార మార్గాలు చర్చించుకోవాల్సిన ఆవశ్యకత ఎంతైనా వుంది అనిపిస్తుంది. హాస్టల్ లో ఉన్నా, ఇంట్లో ఉన్నా ఈ సినిమా ప్రభావం నుండి దూరంగా తీసికెళ్ళగలగాలి ఈ పిల్లలిని.

"మంచి తీసుకొని, చెడు వదిలేయండి" అని చెప్పడమంత సులువు కాదు వీరిని కాపాడుకోవడం అనిపిస్తుంది, ఒక్కోసారి ఇలాంటి సంఘటనలు వింటుంటే.

"తెరచాటు దాటి దరి చేరదా నీ స్నెహం..."

ఒకసారి ఎవర్తోనో గుర్తు లేదు కాని మరీ లోన్లీ గా వుంది అంటే ఇలా బ్లాగుల గురించి చెప్పాను.. నీకు తోచింది .. నీవనుకొన్నది.... చక్కగా రాసుకొని నలుగురితో షేర్ చేసుకో అని.. అమ్మో!! ..అలా డైరెక్ట్ గా ఎలా రాస్తున్నావే బాబు... నువ్వు.. ముందు అలోచించాలి.. తరువాత ఒక పేపర్ మీద ఆ తరువాత ఎడిట్ చెయ్యలి అప్పుడు కదా.. బ్లాగ్స్ అవీ అంటూ చెప్తే అవునా!! నిజమా అనిపించింది ... అంత శ్రమ ఎప్పుడూ పడలేదు నేను... ఇలా అనుకొవడం అలా టైప్ చెయ్యడం.. కాని ఇప్పుడు ఈ స్నేహంగురించి రాయడానికి ఎంత ఆలోచించాల్సివస్తోందో... ఎవరు ఎలా అ(పా)ర్దం చేసుకొని నా మీదకి దండయాత్ర చేస్తారో అన్న భయం వుంది కూడా ..ముఖ్యంగా అజ్ఞాత వ్యక్తుల దాడి ఎదుర్కోవడం కొంచం కష్టమే.... అయినా ఎవరిని నొప్పించకుండా... ఇష్టంగా... నా అభిప్రాయాలు వెల్లడించడానికి సిద్దమవుతున్నాను .. మరి మీరు??

ఈ మధ్య ఈ స్నేహం గురించి బాగా వింటున్నాను. అసలు దీని అర్ధం ఏంటో కాని., నాకొక్కటి అనిపిస్తుంది. నా కుటుంబం, నా పిల్లలు, నా బంధువులు, అన్నీ "నా" అనుకొనే వ్యక్తులకి (స్త్రీ/పురుషుడు) స్నేహం ఎంతవరకు అవసరము?? ఎంతో మంచి నడవడిక,మంచి ప్రవర్తన, అమ్మాయిలంటే గౌరవం, మంచి హొదా కలిగిన ఒక పై అధికారి "నేను చాల అలిసి(విసిగి)పోతున్నాను, నాతో ఎవరు మాట్లాడినా వ్యాపారాత్మక దృష్టితోనో లేక ఇంకా ఏదన్నా అవసరంతోనో మాట్లాడుతున్నారు. నాకో స్నేహహస్తం కావాలి" అని తనదగ్గర పని చేసె అమ్మాయితో అంటే. ఆమె ఎలా ప్రతిస్పందిచాలి?? అతని వ్యక్తిత్వం తెలుసు, మంచి హొదా కలిగిన వ్యక్తి.,మంచివాడు., "నేనున్నాను" అని చెప్పి అతనితో స్నేహం పంచుకొగలదా?? ఇది నిజమయిన స్నేహం అన్న నమ్మకం ఎంతవరకు?? వద్దు అంటే.. తనేమన్నా మిస్ అవుతున్నాను అన్న ఫీలింగ్ వుంటుందా?? ఎటూ తేల్చుకొలేని ఈ సందిద్గావస్థ కన్నా పెద్ద జంజాటం ఇంకోటి వుండదనిపిస్తుంది. ఒక పక్క ఉద్యోగం.. ఇంకో పక్క స్నేహం అంటూ తన పై అధికారి..

ఈ సమస్య నా దగ్గరికి వచ్చినప్పుడు నేను ఆలోచించేది ఒక ఆడదానిగా కాబట్టి సలహా కూడా ఒక ఆడదనిగానే ఇవ్వగలను..అంతే సున్నితంగా పరిష్కారం ఆలోచించగలగాలి కూడా .. పైగా అవతలి వ్యక్తి గురించి నాకు అసలు తెలీదు మరి అలాంటప్పుడు సలహా అనేది నేను ఈ ఒక్కరివైపో ఎలా ఇవ్వగలను?? అయినా వీళ్ళకి (పై అధికారులకి.. అసలు మగవారికి) ఈ ఆలోచనలెందుకసలు? ఈ స్నేహాలు అవసరమా?? మనసు ప్రశాంతత కావాలి అంటే మార్గాలు అనేకం... కుటుంబం తో గడపొచ్చు. పోని ఒక ఫామిలి ఫ్రండ్ గా ఈ అమ్మాయిని తన ఫామిలి కి పరిచయం చేస్తాడా.? లేదు .. ఒక రహస్య స్నేహుతురాలిగా వుండాలి... తన కింద పని చేసే అమ్మాయి గానే గా ఈమెకి గుర్తింపు మరి ....ఇది ఎంతవరకు సమంజసం?? ఇందులో ఏదో స్వార్ధం కనపడ్తోంది....అలా చెప్తే నాణేనికి ఇంకోవైపు.. చూడలేదు నేను ..అన్న స్పందన వస్తోంది నాకు... మంచివాడు.. ఎప్పుడు మిస్ బిహేవ్ చెయ్యలేదు(తరువాత చేస్తే?? ) ఇప్పుడీ మధ్యవయసులో ఉద్యోగం పెద్ద సమస్య.. నాకెప్పుడో టీనేజ్ క్రేజ్ లో ఉన్నప్పుడు జరగాల్సినవి ఇప్పుడేంటి నా మైండ్ ని డైవర్ట్ చేసుకోలేకపోతున్నాను అని ఆ అమ్మాయి ఆలోచనలు.. అవునంటే ఒక ప్రాబ్లం.. కాదంటే ఇంకో ప్రాబ్లం.. ఒ.కే అంటే అది ఒక కమిట్మెంట్ అన్న భయం.. వెరసి ఈ మధ్యవయసులో ఇవి అవసరమా అనే సంధిద్గావస్థ...

నిజమే!! మధ్యవయసులో వున్నవారికి స్నేహం అనేది చాల అవసరం.. నా ఇంకో స్నేహుతురాలు నాలాగే ఆలోచిస్తుంది.. అంతే ఆడదానిలా లేదా సమ వయస్కురాలిగా ... మన సమస్య గాని.. మన బాధ కాని లేక మన సంతోషం గాని ఒక స్త్రీ గా కొంచం అసూయతో అర్ధం చేసుకొంటుంది.. లేదా అపార్ధం చేసుకొంటే నాలుగు తిట్లు తప్పవు... అలాగే ఒక మగవాడికి ఇంకో మగ స్నేహుతుడు కూడా అలాగే స్పందించగలడు... కాని తన సున్నితత్వం తన బాధ తన సుఖం పంచుకోడానికి ఒక తోడు/స్నేహం కావాలి ఇద్దరికి... విజాతి దృవాలు ఆకర్షించుకొంటాయి అన్నట్లుగా... అందుకే పెళ్ళి అనే బంధం అని అనిపిస్తుంది నాకు... కాని పెళ్ళి తరువాత ప్రతివారికి తన పార్ట్ నర్స్ కి కూడా చెప్పుకోలేనివి .... పంచుకోలేనివి.. చెప్పడానికో.. ప్రశాంతత కోసమో స్నేహం కావాలి అని అంటూ ఉంటారు...ఎలా నమ్మడం.. ఇలాంటి వాటికి ముగింపు కూడ కష్టమే కదా .. అందుకే నాకనిపిస్తుంది... ఇలాంటి వాటి దరి చేరకుండా స్వార్ధం వుండాలి అని.. నా కుటుంబం .. నా పిల్లలు.. మొ!!

నేను ఏమి చెయ్యను అంటూ నా చిన్ననాటి స్నేహుతురాలి 15 పేజీల ఉత్తరానికి ముగింపు లేని టపా ఇది .. నేనేమి సలహ ఇవ్వలేని పరిస్థితి నాది... నాకే అర్ధం కావడం లేదు .. ఇలాంటప్పుడు మంచి చెప్పినా ఇబ్బందే.. కీడెంచినా ఇబ్బందే...

సలహా??.. .హు!! ..ఒక స్నేహుతురాలిగా ఆలోచించలేకపొవడమే నా అసమర్ధత..ఇక సలహా ఇవ్వగలిగేంత గొప్పతనం.. .( అతని హొదా స్థాయి కి గాని ఈమె ఆలోచనల స్థాయికి గాని చేరుకొనే సామర్ధ్యం) నాకుందా?? అనిపిస్తుంది.. మరి మీరేమంటారు??

Eating Fruit on an empty stomach

Dr Stephen Mak  treats terminal ill cancer patients by "un-orthodox" way and many patients recovered. He explains: before he is using solar energy to clear the illnesses of his patients.  He believes on natural healing in the body against illnesses. See the article below. Letter to original email writer: Dear Shereen, Thanks for the email on fruits and juices. It is one of the strategies to heal cancer. As of late, my success rate in curing cancer is about 80%. Cancer patients shouldn't die. The cure for cancer is already found. It is whether you believe it or not. I am sorry for the hundreds of cancer patients who die under the conventional treatments. Thanks and God bless. Dr Stephen Mak    EATING FRUIT... We all think eating fruits means just buying fruits, cutting it and just popping it into our mouths. It's not as easy as you think. It's important to know how and when to eat. What is the correct way of eating fruits?  IT MEANS NOT EATING FRUITS AFTER YOUR MEALS! * FRUITS SHOULD BE EATEN ON AN EMPTY STOMACH.  If you eat fruit like that, it will play a major role to detoxify your system, supplying you with a great deal of energy for weight loss and other life activities.  FRUIT IS THE MOST IMPORTANT FOOD. Let's say you eat two slices of bread and then a slice of fruit. The slice of fruit is ready to go straight through the stomach into the intestines, but it is prevented from doing so.  In the meantime the whole meal rots and ferments and turns to acid. The minute the fruit comes into contact with the food in the stomach and digestive juices, the entire mass of food begins to spoil....  So please eat your fruits on an empty stomach or before your meals! You have heard people complaining — every time I eat watermelon I burp, when I eat durian my stomach bloats up, when I eat a banana I feel like running to the toilet, etc — actually all this will not arise if you eat the fruit on an empty stomach. The fruit mixes with the putrefying other food and produces gas and hence you will bloat!  Graying hair, balding, nervous outburst, and dark circles under the eyes all these will NOT happen if you take fruits on an empty stomach.  There is no such thing as some fruits, like orange and lemon are acidic, because all fruits become alkaline in our body, according to Dr. Herbert Shelton who did research on this matter. If you have mastered the correct way of eating fruits, you have the Secret of beauty, longevity, health, energy, happiness and normal weight.  When you need to drink fruit juice - drink only fresh fruit juice, NOT from the cans. Don't even drink juice that has been heated up. Don't eat cooked fruits because you don't get the nutrients at all. You only get to taste. Cooking destroys all the vitamins.  But eating a whole fruit is better than drinking the juice. If you should drink the juice, drink it mouthful by mouthful slowly, because you must let it mix with your saliva before swallowing it. You can go on a 3-day fruit fast to cleanse your body. Just eat fruits and drink fruit juice throughout the 3 days and you will be surprised when your friends tell you how radiant you look!  KIWI: Tiny but mighty. This is a good source of potassium, magnesium, vitamin E & fiber. Its vitamin C content is twice that of an orange.   APPLE: An apple a day keeps the doctor away? Although an apple has a low vitamin C content, it has antioxidants & flavonoids which enhances the activity of vitamin C thereby helping to lower the risks of colon cancer, heart attack & stroke.  STRAWBERRY: Protective Fruit. Strawberries have the highest total antioxidant power among major fruits & protect the body from cancer-causing, blood vessel-clogging free radicals.  ORANGE : Sweetest medicine. Taking 2-4 oranges a day may help keep colds away, lower cholesterol, prevent & dissolve kidney stones as well as lessens the risk of colon cancer.  WATERMELON: Coolest thirst quencher Composed of 92% water, it is also packed with a giant dose of glutathione, which helps boost our immune system. They are also a key source of lycopene — the cancer fighting oxidant. Other nutrients found in watermelon are vitamin C & Potassium.  GUAVA & PAPAYA: Top awards for vitamin C. They are the clear winners for their high vitamin C content.. Guava is also rich in fiber, which helps prevent constipation. Papaya is rich in carotene; this is good for your eyes.  Drinking Cold water after a meal = Cancer! Can u believe this?? For those who like to drink cold water, this article is applicable to you. It is nice to have a cup of cold drink after a meal. However, the cold water will solidify the oily stuff that you have just consumed. It will slow down the digestion. Once this 'sludge' reacts with the acid, it will break down and be absorbed by the intestine faster than the solid food. It will line the intestine. Very soon, this will turn into fats and lead to cancer. It is best to drink hot soup or warm water after a meal.  A serious note about heart attacks HEART ATTACK PROCEDURE': (THIS IS NOT A JOKE!) Women should know that not every heart attack symptom is going to be the left arm hurting. Be aware of intense pain in the jaw line. You may never have the first chest pain during the course of a heart attack. Nausea and intense sweating are also common symptoms. Sixty percent of people who have a heart attack while they are asleep do not wake up. Pain in the jaw can wake you from a sound sleep. Let's be careful and be aware. The more we know the better chance we could survive.

 

Best Slogans......

Best Slogans.....the last one is too good!  

# Sign on a railway station at Patna :  
Aana free, jaana free,  
pakde gaye to khana free.    

# Seen on a famous beauty parlor in Mumbai :  
Don't whistle at the girl going out from here.  
She may be your grandmother!  



# Seen on a bulletin board:  
Success is relative  
More the success, more the relatives.  


# Sign at a barber's saloon in Juhu, Mumbai :  
we need your heads to run our business.  


# A traffic slogan:  
Don't let your kids drive if they are not old enough - or else they never will be old.....  



#THE BEST ONE :  
Its God's responsibility to forgive the terrorist organizations  
It's our responsibility to arrange the meeting between them and god.'  
- Indian Armed Forces –

టిక్..టిక్..టిక్.... గడియారం పన్నెండయ్యింది.

నాకు 4 సంవత్సరాలప్పుడు:

"చిన్నా!! టైం ఎంతయ్యిందో చూడరా"

"ఆ.. నాన్నగారు ఎండ నందివర్థనం చెట్టుదాకా వచ్చింది"

"అంటే 10 అవుతోదండి. ఎంత సేపు నా కంఠశోషేగాని ఆ ఎండ నడినెత్తికి వచ్చేదాకా మీరా పేపరు పట్టుకొని వదలరు . తొందరగా తెమలండి మళ్ళీ నన్నంటారు. "

"అందుకేగా పాపని టైం అడిగింది. ఇంకో అరగంటలో రెడీ అవుతా!! టిఫిన్ సంగతి చూడు. "

"టిఫిన్ ఎప్పుడో రేడి! మీదే ఆలస్యం.. వచ్చేయండి"
********

నాకు 7 సంవత్సరాలప్పుడు (3వ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు):

"అమ్మలు టైం ఎంతయ్యింది రా?"

"నాన్న పెద్ద ముల్లు తొమ్మిది దగ్గర, చిన్నముల్లు తొమ్మిదికి పదికి మధ్య ఉంది."

"అంటే ఎంతయినట్లు వారం ముందేగా నేర్చుకొన్నావు అప్పుడే మర్చిపోయావా?"

"వారం ముందు పెద్ద ముల్లు ఎక్కడుందో , చిన్నముల్లు ఎక్కడుందో చెప్తే చాలు , విన్న వాళ్ళకి టైం తెలిసిపోతుంది, అని మా లెక్కల టీచరు చెప్పారు , అంతే నాన్నగారు నేను అదే అడిగాను మిమ్మల్ని. ఇప్పటికిది చాలన్నారు. నేనేమి తప్పు చెప్పలేదు కదా!."

"అందరూ తెలుసుకొంటారు సరె ! మరి నువ్వెప్పుడు నేర్చుకొంటావు?"

"ఇంకేమి నేర్చుకోవాలి? పెద్దముల్లు , చిన్నముల్లు ఎక్కడున్నాయో చెప్పడం తెలుసుకదా!"

"పిచ్చిదానా! అంతే కాదు, అసలు నేను నేర్పుతాను ఉండు నీకు ..ఏది ఆ బల్ల మీద ఉన్న ఆ గడియారం పట్రా!"

"ఇదిగొండి నాన్నగారు!"

"చూడు ఇందులో 1 నుండి 12 సంఖ్యలు వరసగా ఉంటాయి. నీకు ఐదవ ఎక్కాం వచ్చుగా?"
"వచ్చు నాన్నగారు! చెప్పమంటారా?"

"ఊ చెప్పు!"

బుద్ధిగా చేతులు కట్టుకొని, కళ్ళు గట్టిగా మూసుకొని " ఐదు ఒకట్ల ఐదు.. ఐదు రెండ్లు పది, .. ఐదు మూళ్ళూ పదిహేను.............ఐదు పన్నెండ్ల అరవై."

"చాలు నీకు ఐదో ఎక్కం వస్తే చాలు టైం చెప్పడం వచ్చేసినట్లె, ఈసారి ఎవరన్నా టైం అడిగితే ఐదో ఎక్కాం మననం చేసుకో చాలు. ఇక టైం ఎంతయ్యింది అనేది ఎలా చెప్పాలంటే....................."

"ఏంటి పసిపిల్లతో ముచ్చట్లు మీకాఫీసు టైం దాటిపొవట్లేదూ...... లేవండి.. దాంతో సాయంత్రం తీరిగ్గా మాట్లాడుకోవచ్చు! అది నేను ఎక్కడికి వెళ్ళము. "

"సరే తల్లీ! ఆఫీసు టైం అవుతోంది సాయంత్రం వచ్చి చెప్తాను. నువ్వు ఎవరన్నా టైం అడిగితే మటుకు ఇలా పెద్దముల్లు చిన్నముల్లు అని చెప్పడం మానేసేయి. చక్కగా ఐదో ఎక్కం గుర్తు తెచ్చుకో. "

"సరె నాన్నగారు. "

అ తరువాత చాలా రోజుల దాకా ఈ ఉసెత్తిన ధాఖలాలు లేవు.
**********

ఓ 20 రోజుల తరువాత అందరూ వేసవి సెలవలకని ఊర్లో కలిసిన వేళ....

అమ్మా, పిన్నిలందరూ భోజనాలు చేస్తున్నారు. ఇంతలో... వాళ్ళల్లో ఒక పిన్ని..
"చిన్న అమ్మలూ ఒక సారి టైం ఎంతయ్యిందో చెప్పరా? "

"ఆ! పిన్ని వస్తున్నా! చెవిలో నాన్నగారు చెప్పిన మాటలు (ఎవరూ టైం అడిగినా ఐదవ ఎక్కం మననం......) గుర్తు రాగా.. పిన్ని దగ్గరికి వెళ్ళి బుద్ధిగా చేతులు కట్టుకొని, కళ్ళు గట్టిగా మూసుకొని ఐదు ఒకట్ల ఐదు.. ఐదు రెండ్లు పది, .. ఐదు మూళ్ళూ పదిహేను.............ఐదు పన్నెండ్ల అరవై. అని చెప్పి కళ్ళూ తెరిచి చూద్దును కదా! వా అ అ అ అ అ అ...... :-( అమ్మా , పిన్నిలు అందరూ ఒకటే నవ్వు.

ప్చ్! అప్పడు, ఇప్పుడు కూడా నాకర్థం కాని విషయం ఇది. నాన్నగారు చెప్పింది చెప్పినట్లు అక్కడ చెప్పాను. ఎండ, నీడలు నందివర్థనం దాకానో , గుమ్మందాకానో వస్తోంది అంటే టైం తెలుసుకొంటారు.. పెద్దముల్లు చిన్నముల్లు ఎక్కడుందో చెప్తే చాలు టైం తెలుసుకొంటున్నారు మరి నేను ఐదో ఎక్కం చెప్తే నవ్వడం?? అసలు ఇప్పటికి అర్థం కావడం లేదు. మరి మీకేమయినా అర్థం అయితే చెప్పండి కొంచం.. ప్లీజ్!
*******

ఇప్పుడు..అమ్మావాళ్ళింట్లో..

"అమ్మా! టైం ఎంతయ్యిందో చెప్పమ్మా!"

"ఇదిగో ఇప్పుడీ 'స్రవంతి' అయిపోతే ఎనిమిదిన్నర అవుతుంది".
"కాస్త కాఫీ ఇవ్వమ్మా!"

"కాస్త ఆగవే!! ఇదిగో ఇంకో పావుగంటలో 'చక్రవాకం ' అయిపోయి మళ్ళీ "మెట్టేల సవ్వడి" మొదలయ్యెలోపులో ఇస్తాను. "

"అప్పటికి భోజనాల టైం అవుతుందేమోలె వద్దు నేనింటికి వెళ్తాను".

"అప్పటికి భోజనాల టైం ఎమిటి పిచ్చిమొహమా! 'కలవారి కోడలు' వచ్చేప్పుడు తొమ్మిదిన్నర అవుతుంది . అప్పుడే ఎక్కడా ఇంకా చాలా టైం ఉంది."

"అబ్బా! ఈ సిరియల్ టైం ఏమిటమ్మా బాబు! వదిలేయి."

గడియారం అందుబాటులో లేకపోయినా పర్వాలేదు అనెంతగా ఇలా ఒక సీరియల్ ని బట్టో, ఎండని బట్టో, మనకొచ్చిన ఎక్కాల్ని బట్టో కాలాన్ని లెక్కించేసి చకా చకా చక్రాలని తిప్పెస్తారు.

(ఇక్కడ సీరియల్స్ ఎప్పుడొస్తాయో నాకు తెలీదు ఊరికే చెప్పాను గుర్తున్న సీరియల్ని చెప్పాను అంతే)
*******

కాని ఈరోజు:

అక్కడున్న ప్రతి ఒక్కరూ కను రెప్ప కూడా వేయకుండా 'గడియారం' వైపు తదేకంగా చూస్తున్నారు. పెద్ద ముల్లు 11 దగ్గిర, చిన్నముల్లు 12 దగ్గిర ఉన్నాయి. అందరూ అదేదో యుద్ధరంగానికి సిద్ధమయినట్లుగా తరువాత చేయబోయే కార్యక్రమాలకి ఉద్యుక్తులై కళ్ళల్లో ఒక్క సెకను కూడా మిస్ అవకూడదనే టెన్షన్ తో ఉన్నారు. అక్కడే ఒకే ఒక శబ్ధం అతి చిన్నగా అయినా అదే చెవి కర్ణభేరులని చేధిస్తుందేమో అనేంత పెద్దగా వస్తోంది. సూదిమొన కింద పడినా వినిపించేంత నిశబ్ధంలో వినిపించే ఆ శబ్ధంబ్ధం .... వింటూ అప్పటిదాకా ఆడి ఆడి అలసి సొలసి పోయి వారందరూ అలా గడియారంవంక చూస్తూ .. ఆ శబ్ధం వింటూ .. కౌంట్ డౌన్ చేసుకొంటున్నారు. ఆ శబ్ధం
టిక్ ...టిక్....టిక్.......

వీళ్ళంతా మనసులో ప్రతి టిక్ కి ఒక సంఖ్య అనుకొంటున్నారు.

టిక్ ...టిక్....టిక్.......టిక్ ...టిక్....టిక్.......టిక్ ...టిక్....టిక్.......టిక్......
51...52...53..54...55....56...57...58...59...60

యాహు! టిక్..టిక్..టిక్.... గడియారం పన్నెండయ్యింది.

H A P P Y N E W Y E A R

ఒక్కసారిగా కేకలు మిన్నంటాయి. ఒకళ్ళూ కేక్ కట్ చేస్తున్నారు, మరొకరు బాణసంచా కాలుస్తున్నారు, ఇంకొకరు డాన్సులు వేస్తున్నారు. ఇంటి ముందంతా సందడే సందడి. లౌడ్ స్పీకర్లో పాటలు ఆ శబ్ధాలకి భూకంపం వస్తుందేమో అన్నట్లుగా.. అంత ఉత్సాహంగా 2009 కి మా కొత్త ఇంట్లో చుట్టుపక్కల దాదాపు 25 మందిమి కలిసి అరిచి గోల గోల చేస్తూ స్వాగతం పలికాము. ఆ సందడి సంతోషం తో మీకందరికి కూడా...
H A P P Y N E W Y E A R .

******
కొ.మె: మళ్ళీ వచ్చే సంవత్సరం దాకా .. ఇంత తదేకంగా, దీక్షగా, ఇన్త ఉద్వేగంగా గడియారం వంక చూసే అవకాశం రాదేమో. గడియారం పండగ మటుకు డిసెంబర్ 31 తారీఖే రాత్రి 12 గంటలకే, అంటే తెల్లవారితే జనవరి 1 వ తారీఖు. :-)

భావి తరానికి బంధువులేరి?

మొన్నే నేనో ఫంక్షన్ కి వెళ్ళాను. ఎందుకో ఇలాంటి ఫంక్షన్స్ ఇక ముందు తరాలవాళ్ళకి తెలిసే అవకాశం లేదనిపిస్తోంది. ఆచార వ్యవహారలు పక్కనపెడితే, కేవలం బంధువుల మాత్రమే లేదా బంధువుల సమక్షంలో మాత్రమే జరిగే కొన్ని ఫంక్షన్స్ ఇకముందు కను(తెర)మరుగైపోతాయి. ఎందుకంటే, ఆలోచిస్తే భావి తరాలవారికి అసలు బంధువులు వుండరేమో అనిపిస్తుంది.

నా చిన్నప్పుడు మా ఇంటికి చాలా మంది చుట్టాలొచ్చేవారు. ఎవరెవరో అస్సలు అర్దమయ్యేది కాదు. వివరించి చెప్పడంలో అమ్మకి కూడా భలే ఛాన్స్ దొరికిందని, తెగ ఆనంద పడిపోయేది. అవును మరి! దగ్గర్లో నేనేగా వుండేది. "ఈయనెవరో తెలీదే నీకు? పిచ్చిదానా! మా అమ్మమ్మ లేదూ, వాళ్ళ ఆడపడుచు అత్తగారి, తమ్ముడి బార్య కి , వేలు విడిచిన మేన మామ" అంటూ ఏదో పెద్ద చుట్టరికం చెప్పేది కాని, నాకర్ధం అయ్యేది కాదు. అర్ధం కాకపోయినా, అర్ధం అయ్యిందని తల ఊపేసేదాన్ని, ఏమన్నా బహుమతులు తెచ్చారేమో అన్న కుతూహలంతో. ఆ బంధువు పిప్పరమెంట్ల పాకెట్(అప్పట్లో ఇవే ఫేమస్ మరి) చేతికిచ్చి "ఆడుకోమ్మా" (పండగ చేసుకో అనే లెవెల్ లో) అని అనేవారు. అలాగే ఇంకెవరో అమ్మకి తమ్ముడి (కజిన్) వరస చుట్టాలు నన్ను గిర గిరా తిప్పేసి "అక్కా నీ చిన్న కూతుర్ని మటుకు నేను తీసుకెళ్తాను" అంటూ మనిద్దరం బొంబాయ్ వెళ్దామొస్తావా? అంటూ తెగ ముద్దు చేసేవారు. మా వారితో ఏవన్నా చిలిపి తగాదాలు వస్తే, అవి కాని, గాలి వాన అవుతున్నాయని అనిపిస్తే, ఈ సంఘటలు చెప్తాను వాతవరణాన్ని చల్లబరచడానికని. "నన్ను ఎత్తుకొని , గిర గిరా తిప్పేవారు , బోల్డు బోల్డు పిపరమెంట్లు తెచ్చేవారు తెలుసా" అని, తను ఉడుక్కొని "ఏవరు? ఏమిటి? " అంటే చెప్పేదాన్ని చివర్లో ."అప్పుడు నా వయసైదేళ్ళు ఆ వచ్చినది మా మామయ్య" అని. బావ- మరదళ్ళ విషయం అయితే చాలా హస్యం . ఇంకో 5 నిముషాలలో మా వారు నాకు తాళి కడతారు అని నేను ఎంతో బుద్దిగా తలవొంచుకొని కూర్చొంటే, మా మావయ్య కొడుకు దగ్గరికి వచ్చి, "నువు నన్నెంత మోసం చేసావో తెలుసా! నేను నీ గురించి ఎన్ని కలలు కన్నానో" అని చెవిలో చెప్తే , నా ముందు ఒక్కసారిగా అలలు ఎగసి , ఎగసి ఎత్తున వున్నా కొండలను తాకుతున్న ఫీలింగ్, హృదయం ఆక్రోశించింది(ఇది కరెక్టేనా?) . వృక్షాలన్నీ మోడువరినట్లుగా, ఎడారిలో ఎర్రటి ఎండలో పెద్ద వడ గాలి వీచినట్లుగా , నా హృదయాంతరాళాలు బద్దలయినట్లు ఫీలింగ్ వచ్చేసింది. "బావ! బావ! బావ! ఎంతపని చేసావు బావ! అసలు నాకెందుకు చెప్పలేదు బావ? నేనెప్పుడు కలలో కూడా అలా అనుకోలేదే, అయ్యో! పోని ఇప్పుడు తాళి కట్టొద్దని చెప్పనా?" అని అందామనుకొన్నాను, కాని అనలేదు. అనేలోపులో పక్కన కోలహలం వినిపించిది. మా బావలుంగారు ఎవరితోనో పందేం కాసాడట, నన్ను అవాక్కయీలా చేస్తానని. అదండీ సంగతి.

మరి ఇప్పటి/ఇకముందు తరానికి మనమీ మధురమైన, చిలిపి అనుభవాల్ని,అల్లర్లని ఇవ్వగలమా? అసలు భావి తరానికి బంధువులేరి? ఎవరో వేలు విడిచిన మేనమామలు, పిన్నులు అంటూ అప్పట్లో వచ్చేవారు కాని, ఇపుడసలు దగ్గిర వాళ్ళంటూ ఎవరు లేరు. ఆలోచిస్తుంటే బాధగా అనిపిస్తోంది. ఇంటికొక్కరు చాలు అనుకొంటున్న ఇళ్ళళ్ళో, ఆ ఒక్కరికి ఇంకో ఒక్కరు చేసుకొంటే, వారికి బంధువులేరి? బంధువులమీద ఎన్ని జోక్స్ వున్నా, ' బంధువులు రాబందులు' అని అనుకొన్నా, అసలు బంధువులంటూ లేకపోతే వూహించుకోడం కొంచం కష్టంగానే వుంది! ఇటు అమ్మా,నాన్న అటు అత్త, మామ వీళ్ళే బంధువులు అంతే. ఎంతో సున్నిత జీవన విధానానికి దూరమవుతోంది భావితరం. అవునా? ఆలోచించండి. పండగ అంటే పరవాన్నాలు, పిండి వంటలు కాదు. ఎక్కడో దూరాన వున్న అమ్మాయి, అల్లుడు, అబ్బాయి, కోడలు, మనవరాళ్ళూ, వెరసి పండగ సందడి. ఇంత సందడి ఇకముందు మనము చూడగలమా?

మనిషికి:

బంధువులు తలవాకిట దాక,

కొడుకు కొరివి పెట్టేదాక

బార్య కడ దాక అని అన్నారు.

బంధువుల స్థానం కాస్త తక్కువే అయినా, వారి ఉనికి మటుకు గొప్పదనే చెప్పుకోవచ్చు.. మరిప్పుడు ఆ తల వాకిట దాక కూడా రాడానికి ఎంతమందికి ఎంతమంది బంధువులు వున్నారు?

దసరా నవరాత్రి శుభాకాంక్షలు

Happy Navratri -  ANITJI.COM

జీవిత పరమార్ధం

జీవిత పరమార్ధం - కొత్తపాళీగారి పోస్టు కి సంబంధించిన వ్యాఖ్యలు అవీ చూసిన తరువాత నాక్కూడా నాకు తెలిసినదేదో చెప్పాలనిపించింది.

నిన్న ఆదివారం కదాని అమ్మతో ముచ్చట్లేసుకొన్నాను.ఒకానొక సందర్భంలో అమ్మ అన్న మాటలు: "వాడసలు నా మాట వింటున్నాడేంటి? అసలు నాకేమి చెప్పడు, అన్నీ పెళ్ళాంతోనే చెప్తాడు. ఇంతప్పటినుండి పెంచాను నాతో మాట్లడడమే తగ్గిపోయింది" అని వాపోయింది. అమ్మకి ఇప్పుడు 65 యేళ్ళు. ఈ వయసులో అమ్మ ఎంతో హాయిగా ఉండొచ్చు. నలుగురు పిల్లలు పెళ్ళిళ్ళు చేసుకొన్నారు, సంపాదించుకొంటున్నారు , అందరూ సంతోషంగా ఉన్నారు. తనకి ఆరోగ్య సమస్యలు కాని, లేద కోడళ్ళ ఆరళ్ళు లాంటివేమి లేవు మాములుగా మనం ఆలోచించుకొంటే ఆవిడ చాలా అదృష్టవంతురాలు, కాలక్షేపం కావలనుకొంటే అందరూ దగ్గర్లోనే వున్నారు కాబట్టి అలా అందరిళ్ళకి వెళ్ళిరావచ్చు. కాని, అమ్మకి ఇంకా ఏదో తాపత్రయం. ఇంకా ఎదో చేసేయ్యాలి.

ఈ ఆలోచనలతోనే ఉన్న నేను, అప్పుడే నాగరాజ గారి జీవిత పరమార్ధం చదివానేమో! అసలు ఈవిడేమి చెప్తుందో చూద్దాము అనుభవజ్ఞురాలు కదా అని అడిగా(ఆవిడకి పాతికేళ్ళ వయసునుండీ ఒంటరి పోరాటం చేసింది మరి) : "అమ్మా! జీవితానికి పరమార్ధం ఏమిటి?" అని.

అప్పటిదాక కొడుకుగురించి చెప్తూ మెటికలు విరుస్తున్న ఆవిడ, అదేదో నేను అడగకూడనిది అడిగినట్లు.. "కాయలో పత్తి కాయలో వుంది, పిల్లలు చూస్తే ఇంక చిన్నవాళ్ళు (తల్లికి తన కూతురు పిల్లల తల్లి అయినా చిన్నవాళ్ళుగా కనపడడం అంటే ఇదేనేమో) అప్పుడే నీకు జీవితాలు, అర్ధాలు, పరమార్ధాలు ఏవిటీ? విడ్డూరం కాకపోతేనూ, పిచ్చి ప్రశ్నలు వేయకలా," అంటూ నన్ను దులిపేసీ, యధావిధిగా తన సీతమ్మవారి కష్టాలు ఏకరువు పెట్టడంలో నిమగ్నమయ్యింది. ఇక్కడ మూమెంట్ ఆఫ్ క్లారిటీ లేదంటార? పిల్లలమీద తల్లి ప్రేమ, మూమెంట్ ఆఫ్ క్లారిటీ కాదా?

ఒక సాధారణ వ్యక్తిని, జీవిత పరమార్ధం గురించి అడిగితే, వచ్చే సమాధానం ఏమిటి అంటే ఇదిగో! ఇలాగేవుంటుంది. జీవితానికి అర్ధాలు,పరమార్ధాలు అవీ ఆలోచించాల్సింది, మునులు, సాధుపుంగవులు లేదా బుద్ధుడంతటి గొప్పవాళ్ళు తప్పితే మిగతావాళ్ళందరూ, అంటే సంసారమనే భవసాగరమీదేవారందరూ కాదు అనే అర్ధం స్ఫురించక మానదు.

అసలు జీవిత పరమార్ధం ఏమిటి అనే ఆలోచన మనిషికి ఎప్పుడు కలుగుతుంది?

మనిషికి వున్నవి మూడు దశలు. బాల్యం, యవ్వనం, వృద్ధాప్యం.

బాల్యమంతా తల్లి -తండ్రుల నీడలో , భవిష్యత్ కి గట్టి పునాది వేసుకోడంతో సరిపోతుంది. బాల్యం అంతా నిష్కల్మషమైన జీవితం అసలప్పుడు జీవితం గురించి ఆలోచన కాని జీవితమంటే ఇదని కాని తెలిసే అవకాశాలు తక్కువ. ఇక వృద్ధాప్యం, ఇక్కడ మనిషి మనస్తత్వం పసిపిల్లాడి లాగానే ఉంటుంది. తన పెద్దరికం నిలబెట్టడం లేదనో, లేదా తనని పట్టించుకోవడంలేదనో ( మా అమ్మ లాగ) మొ! ఇక్కడ జీవితం గురించి ఆలోచించాల్సిందంటూ ఏమి లేదు. ఒకసారి వెనక్కి తిరిగిచూసుకొని తనవాళ్ళని, తను సంపాదించినది చూసుకొని తృప్తి పడడం తప్ప.

ఇక మధ్యలోది యవ్వనం+ మధ్యవయసు: యవ్వనమంతా ఆకర్షణ మయం. ఇక్కడ జీవితమంతా తమ గుప్పిట్లో వుంది, అని భ్రమపడి, ఆ వాడి , వేడిలో జీవితం అంటే ఎంజాయి చేయడమని వక్రీకరించుకొని, తప్పటడుగులు వేస్తారు. కాస్త ఆలోచించగలిగే వాళ్ళూ లేదా పెద్దవారి అదుపులో ఉన్నవారు ఐతే పెళ్ళి చేసుకొని, పిల్లల్ని కని,తమకంటూ ఓ బాధ్యత, బంధం ఏర్పడ్డప్పుడో లేదా ఎదో అనుకోని ఎదురుదెబ్బ తగిలినప్పుడో , అప్పుడు అసలు జీవితమంటే ఏంటి? నేనెవరు? అసలు నేనెందుకు అని ఆలోచిస్తారు. ముందు మటుకు అసలు ఆలోచించే అవకాశం రావడం తక్కువే. బాధ్యతల మధ్య బందీ అయినవారు, అసలు ఈ బాధ్యతలు తీర్చుకోవడం, ఈ బంధాలను పదిలపర్చుకోడమే మన జీవన పరమార్ధం అనో, లేదా ఎదురుదెబ్బలు తగిలినవారో కొంచం నిభాయించుకొని మళ్ళీ లేచి నిలబడగలగడమే అసలు జీవన పరమార్ధం అని ఎందుకనుకోరు.

బాగా ఆకలేస్తున్నవాడిని నీ జీవిత పరమార్ధమేమిటి అని అడిగితే ప్రస్తుతం ఆకలి తీర్చుకోవడం అన్నట్లు ..అప్పటికప్పుడు పరిస్థితులకి అనుగుణంగా మారిపొయేదే ఈ జీవిత అర్ధం , పరమార్ధం అని నాకనిపిస్తుంది.

"అవధిలేని(అవనిలోని) ప్రతి అనుభూతికి ఆత్మానందమే పరమార్ధం"

ఏ పని చేసినా మన ఆత్మ సంతృప్తి చెందాలి అదే జీవిత పరమార్ధం.

జీవితానికి మరణం తప్పదని, ఉన్న జీవితమంతా నిస్తేజంగా అర్ధాలు, పరమార్ధాలు వెతుక్కొంటూ కాలాన్ని గడపడం మాత్రం జీవితానందం కాదు. నాలుగు రోజులుండే ఈ జీవితానికి చిన్న చిన్న ఆనందాలు అనుభవించే హక్కు ఉంది. చివరిగా మూమెంట్ ఆఫ్ క్లారిటీ, ఎదో ఆశ్రమానికో , ఎవరో సాధువు దగ్గరికో వెళ్తే దొరుకుతుంది అంటే ఎందుకో అంత నమ్మశక్యంగా లేదు. మన ఇంట్లోనే పసిపిల్లాడి బోసినవ్వులో మూమెంట్ ఆఫ్ క్లారిటీ లేదంటార?

"భక్తి తోడ నిను కొలిచే పరమార్ధం తెలపవయా" అని ఆ దేవుడిని అడుగుతున్నాము. అలాగే జీవితానికి కూడా పరమార్ధం ఏమిటో ఆ దేవుడినే అడిగేద్దాము తరువాత. ఎలాగు అందరము కొట్టుకొంటూ , తిట్టుకొంటూ కొండ చేరి, ఆయన అండ కోరేవాళ్ళమే కదా..

పండు వెన్నెల - పప్పుగుత్తి , ఓ ప్రహసనం

"ఇదిగో! నువ్వీమధ్య బొత్తిగా నన్ను పట్టించుకోవడం లేదు ఎంతసేపు పిల్లలు, ఇంటి పని అంటున్నావుకాని, నేనున్నానా? తిన్నానా? అనేది అసలు పట్టించ్చుకోవడం లేదు"

ఆఫిస్ కి వెళ్తూ, వెళ్తూ తన భర్త బుచ్చిబాబు అన్న మాటలు , చెవిలో గింగురుమంటున్నాయి నీరజకి.

నిజమే! ఇంట్లో చాకిరి, పిల్లలు అసలు బుచ్చిబాబుని పట్టించుకోవడం లేదు. తనలో మార్పు రావాలి, ఇలా లాభం లేదు. బుచ్చిబాబు తనకోసం ఎన్నిసార్లు ఎంత త్యాగం చేసాడు. ఒకసారి, పెళ్ళి అయిన కొత్తలో అనుకొంట! ఎంత ప్రేమగా తను అడిగిందని, "రిక్షా తొక్కి అయినా సరే తెల్లారేసరికి లక్ష రూపాయలు సంపాందించి, నీ కొరిక నేరవేరుస్తాను" అన్న రీతిలో తనకోసం కష్టపడి, తన ఫ్రండ్స్ నవ్వుతున్నా పట్టించుకోకుండా తనకోసం, కేవలం తనకోసం, ఓ మూరెడు మల్లెపూవులు తెచ్చిన తన బుచ్చిబాబుని తను సరిగ్గా చూసుకోకపొవడం ఎంత అన్యాయం, రేయింబవళ్ళూ చెమటోడ్చి కష్టపడి అప్పుడెప్పుడెప్పుడో మల్లెపూవుల కోసం, తన సంపాదనని త్యాగం చేసిన తన బుచ్చిబాబు రుణం తనేవిధంగా తీర్చుకొంటుంది? కళ్ళముందు అలా త్యాగాలు చేసిన బుచ్చిబాబు కనిపిస్తుండగా, కనువిప్పు కలిగింది తనకి. ఎప్పుడో జ్ఞాన దంతాలు వచ్చాయి, జ్ఞానం వచ్చేసింది అనుకొంది కాని , లేదు ఈరోజు ఉదయమే తనకి జ్ఞానోదయమయ్యింది. లాభం లేదు తను మారాలి , "ఎదో ఒకటి చేయాలి" . "అవును ఎదో ఒకటి చెయాలి", "ఎదో ఒకటి చెయాలి". (తను ఒకసారే కదా అన్నది , ఇంకో రెండు సార్లు ఎక్కడనుండి అబ్బా? అనుకొని చుట్టు చూస్తే, ఓ వైపు తెల్ల చీరతో ఒకరు , నల్ల చీరతో ఒకరు, ఒహ్! అంతరాత్మలన్నమాట, సినిమా వాళ్ళకే కాదు తనకు తప్పలేదన్నమాట ఈ తిప్పలు. అయినా తనలోని మార్పు నిర్ణయాన్ని ఏకీభవించారుగా హమ్మయ్య!)

***

సాయం సంధ్యవేళ, అలిసిపోయి వచ్చిన బుచ్చిబాబుకి మంచినీళ్ళు అందించి, స్నాననికి వేనీళ్ళు పెట్టి, పతిసేవయే మహా భాగ్యం అనుకొని మురిసిపోయింది నీరజ.

రాత్రి - భోజానాలయిన తరువాత, "రా! బుచ్చిబాబు! పైకి వెళ్దాము వెన్నెల్లో కాసేపు కబుర్లు చెప్పుకొందాము" అని అంది. (క్రీగంట తనలో మార్పు ని గుర్తించాడా లేదా అని గమనిస్తూ).

ఇద్దరూ కలిసి పైకి వెళ్ళారు.

పట్నం అంతా కాంక్రీటు మయమయినా, తాము బేగంపేటకి దగ్గర్లో వుండడం వల్ల అయితేనేమి, చుట్టూ అపార్ట్మెంట్స్ అంత ఎత్తులో లేకపోవడం వల్ల అయితేనేమి అక్కడక్కడ పచ్చని చెట్లు పలకరిస్తున్నాయి. ఈ మధ్యే బేగంపేట ఏయిర్ పోర్ట్ మూసేయడం వల్ల కాస్త కళా విహీనంగా అగుపిస్తున్నా, ఒకటి రెండు ఫ్లైట్స్ (మిలటరి) లాండ్ అయి వుండడం వల్ల, అక్కడక్కడా లైట్స్ వెలిగి చూడ్డానికి పర్వాలేదు అన్నట్లుగా వుంది.

ఇక వెన్నల చెప్పనక్కర్లేదు. "వెండివెన్నల జాబిలి" అన్న పాట గుర్తోస్తోంది. అలా చుట్టూ పరికిస్తూ, అసలు బుచ్చిబాబు ఏమి చేస్తున్నాడా? అని అటు చూసింది. బుచ్చిబాబు కూడా ఆకాశంలో లో నక్షత్రాలని, చందమామని చూస్తుండడంతో, అనుకొంది " పర్లేదు, మబ్బుల చాటున వున్న చందమామని పరికిస్తున్నాడంటే, తనలోని మార్పు కూడా పసిగట్టే వుంటాడు. ఎప్పుడూ భోజనం చేయగానే "నిద్ర వస్తోంది నీరజా!" అంటూ పడుకొంటాడు. "హు! చూద్దాము చందమామ ఏమంటోంది? వెన్నెల ఏమంటోంది?" అంటాడేమో, "ఎమందో ఎమో కాని పరిహాసాలే చాలునంది, శ్రీవారిని అయిదారడుగుల దూరాన ఆగమంది " అని తనూ బెట్టు చేయాలి. తనిలా ఆలోచనలో వుండగానే "నీరజా" అన్న పిలుపు వినపడింది.మార్దవంగా పిలిచిన బుచ్చిబాబు పిలుపుకి "ఏమిటి బుచ్చిబాబు?" అని బదులిచ్చింది."ఏమిలేదు, ఒక మాట చెప్తాను కోపం రాదుగా?" అని అడిగాడు.

ప్చ్! తను మారింది అని ఇంకా గమనించలేదన్నమాట.

"సరె ! చెప్పు బుచ్చిబాబు కోపం లే(రా)దులే" అని అంది.

"ఏమి లేదు .."

"ఆ ఏమి లేదు.. ? చెప్పు" అసహనం కనిపించకుండానే అంది నీరజ.

"అదిగో! నీకు కోపం వస్తోంది, రాదంటావు ఇంకా చెప్పకుండానే కోపం తెచ్చుకొంటావు ఎలా నీరజా! ఇలా అయితే?"

"లేదు చెప్పు వెన్నెల నచ్చిందా? ఆ ఏయిర్ పోర్ట్ చూడు చాల బాగుంది కదా .. నక్షత్రాల మధ్యన , మబ్బుల చాటునుండి తొంగిచూస్తున్న చందమామ ఎంత బాగుందో కదా ఇదేనా నువ్వు చెప్పదల్చుకొంది?"

" లేదు నువ్వు చెప్పినవన్నీ చాలా బాగున్నాయి. ఇందాక నువ్వు వేసిన పప్పు కొంచం రుచి మారింది. పప్పు యినపలేదా నీరజా? పప్పుగుత్తి కనపడలేదా?"

అమాయకంగా అడుగుతున్న బుచ్చిబాబుని చివ్వున తలెత్తి కోపంగా చూస్తూ , రుస రుస లాడుతూ వెళ్ళబోయింది.

"అదేమిటి అంత కోపంగా చూస్తున్నావు, కోపం రాదన్నావుగా? ఎక్కడికెళ్తున్నావు? కబుర్లు చెప్పుకొందామని పైకి తీసుకొచ్చి?"

బుచ్చిబాబు ప్రశ్నల పరంపరకి మధ్యలోనే అడ్డొచ్చి, "ఆ! పప్పుగుత్తి ఎక్కడుందో వెతికి, పప్పు ఎలా యినపాలో ప్రాక్టీస్ చేద్దామని" ఉక్రోషంతో అంది.

"ఏమిటో ! కబుర్లంటారు, రమ్మంటారు, ఆనక ఇలా చేస్తారు ఈ ఆడవారి మాటలకి అర్ధాలే వేరు.. "

బ్లాగ్ ప్రయాణంలో నేను

బ్లాగు లోకంలో నా అనుభవం గురించి చెప్పమంటున్నారు. నేనేమో మురిసిపోయి, ఓ సినీ హీరోయిన్ తరహాలో" అబ్బే! నిన్న గాక మొన్నేగా అడుగిడింది. నాకు తెలిసంది చాలా తక్కువ " అని చెప్దామనుకొంటుండగా, "నీకంత సీన్ ఉన్నట్లులేదు, నువ్వు తెలిసిన వాళ్ళే చాలా తక్కువ పిచ్చి మొహమా!" అని మనసు నిజం వెళ్ళగక్కేసింది. నిజం చెప్తే నిష్టూరమంటారు అది నిజమేనండి! నాకయితే నా మనసుమీద చాలా కోపం వచ్చేసింది అలా నిజాల్ని ఎంత నిర్ధాక్షిణ్యంగా చెప్పేస్తోంది కదా అని. ప్చ్! నాతో ఇతర బ్లాగు మిత్రుల అనుభవాలు కాదుగా అడిగింది , నా అనుభవాలు అడిగారు కాబట్టి.. . మనసులోతుల్లోంచి వచ్చిన మధురమైన అనుభూతుల్ని ప్రోది చేసి ఇదిగో మీకోసం.

"ద్వాపరయుగంలో బల రాముడు, శ్రీకృష్ణుడు ఆడుకొంటూ ఉండగా, శ్రీ కృష్ణుడు మన్ను తిన్నడం చూసి బలరాముడు...

"అమ్మా తమ్ముడు మన్ను తినేను చూడమ్మా!

అని రామన్న తెలుపగా..

హన్నా! అని చెవి నులిమి యేశోద , ఏదన్నా నీ నోరు చూపమనగా

చూపితివట నీ నోటన్, బాపురే పదునాలుగు భువనభాంఢమ్ముల,

ఆ రూపం గన్న యశోదకి , తాపము నశించి జన్మ ధన్యత గాంచేన్.... "

అవకాశాలు ఎప్పుడు ఉంటాయి! మనము సద్వినియోగం చేసుకోగలగాలి, ఆ నమ్మకం మనకుండాలి. అలా ఆ నమ్మకంతో 14 భువనభాంఢాలాంటి ఈ లోకంలో అడుగుపెట్టాను, కాస్త భయంగా, మరికొంచం బెరుకుగా ఈనాడు పత్రిక చూసి నాకై నేను కొన్ని చదివి, తెరిచిన తొలి బ్లాగు "తీయని తెలుగు". (3 నెలల క్రితమే మూసేసాను).

*******

బ్లాగు లోకంలోకి అడుగిడాలంటే "కూడలి" గేటు తియ్యాలని , శ్రీ కృష్ణుడి నోరు, ఎలాగో ఇక్కడ ఈ బ్లాగు లోకంలో కూడలి అలా అని, ఇదిగో ఈ "మనలో మన మాట "బ్లాగ్ కి ఆరంభం పలికేప్పుడు తెలిసింది. "అసలు నా బ్లాగు కి వచ్చి వ్యాఖ్యలు ఎలా ఇస్తున్నారబ్బా?" అని హాశ్చర్యపోయాను మొదట్లో. ఆ తరువాత తెలిసింది అది కూడలి గొప్పతనమని.

అప్పుడు కొత్త కదా! నెమ్మది నెమ్మదిగా తప్పటడుగులు వేస్తుంటే జగ్రత్తగా , కాలు జారకుండా అడుగులు నేర్పిన వారు చాలా మంది ఉన్నారు, వారందరూ నాకు హితులు, సన్నిహితులు వెరసి బ్లాగు మిత్రులు.

నా బ్లాగు చూసారు కదా మీరంతా. మొదట చాలా సీరియస్ గా సమాజంలో సమస్యలగురించి నా ఆవేశాన్ని వెళ్ళగక్కుతూ టపాలు రాసేదాన్ని. ప్చ్! ఎవరికి నచ్చలేదులా ఉంది, ఇహ ఇలా లాభంలేదని హాస్యం వైపు దృష్టి మళ్ళించా అలా రాసిందే నేను 'రమణి' అని నలుగురికి తెలిసేలా చేసిన ఆ టపా హ్హ..హ్హ.. హ్హ.

ఇప్పుడు నేను ఒక్కో ఒక్కో బ్లాగు చెప్తాను, కాని మీరందరూ ఆ లింకులని క్లిక్ చేయనని మాటిస్తేనే. నా ఈ టపా ఓపికతో మొత్తం చదివిన తరువాత ఇహ మీ ఇష్టం.

ఇప్పుడు మీకు ఇంకో బ్లాగు చూపిస్తాను, ఈ బ్లాగు పేరు "కొత్త పాళీ " (" అప్పుడే లింక్ క్లిక్ చేయకండీ ప్లీజ్!! టపా మొత్తం చదివి.." ) ఎందరో ఏకలవ్యులకి, అభినవ ద్రోణాచార్యులు శ్రీ కొత్తపాళీ గారు. నా బ్లాగులో అమూల్యమైన వ్యాఖ్యల ద్వారా నాకు మంచి ప్రోత్సాహాన్ని ఇచ్చిన ప్రముఖ వ్యక్తన్నమాట. వీరి ప్రోత్సాహంవల్ల నాకు నేను రాయగలనని నమ్మకం వచ్చింది.

"జ్యోతక్క అందరికీ అంటే బ్లాగ్ లోకంలో అందరికీ అక్కే!.నా బ్లాగులో ఆ చందమామా.. మా చిచ్చర పిడుగుల ఫొటోలు, నా బ్లాగంతా సర్వాంగ సుందరంగా తీర్చి దిద్ది, అంతే ప్రోత్సాహంతో వ్యాఖ్యలు రాసి, అప్పుడప్పుడు వివాదంలో చిక్కుకొన్నప్పుడు "మేమున్నామని" ధైర్యం చెప్పిన బ్లాగు అక్క జ్యోతక్క.

మొదట్లో నేను తెలియక అన్నీ చుక్కలు చుక్కలు పెట్టి అసలు అర్ధం కాకుండా రాసేదాన్ని చాలా స్పెల్లింగ్ మిస్టేక్స్ కూడా ఉండేవి, అదిగో అప్పుడు నా బ్లాగ్ ప్రేవేశం చేసారు శ్రీ నాగరజు పప్పుగారు (బ్లాగ్ మూసేసారు చూపిద్దామంటే) , అప్పుడే నాగరాజుగారు "హన్నా! అన్నీ తప్పులు రాస్తున్నారు" అని చెవి నులిమి ఖోప్పడే సరికి, భయమేసి మార్చేసానన్నమాట. మరి శరముల వలేనే ఛతురోక్తులను చురుకుగా విసిరే చక్కటి నైపుణ్యం గల నాగరాజు గారి పరిచయం ఇలా బ్లాగుద్వారా కలగడం నేను గర్వించతగ్గ విషయం.

అక్కడక్కడ, అప్పుడప్పుడు నా బ్లాగు కేసి తొంగి చూసేవారు శ్రీ తాడేపల్లి లలితా బాల సుబ్రహ్మణ్యం గారు. వారి బ్లాగు "కలగూరగంప". ఎన్నో మంచి విషయాలు చెప్తూ ఉంటారు, అప్పుడప్పుడు ఇలా నా బ్లాగు వైపు తొంగి చూసి వ్యాఖ్యల ద్వార ప్రోత్సాహం ఇచ్చేవారు.

ఇక సి బి రావు గారు వీరి బ్లాగు పేరు "ధీప్తి ధార", మంచి మంచి సాంకేతిక పరమైన, బ్లాగు పరమైన సలహాలు, సూచనలు ఇస్తూ, మంచి ప్రోత్సాహమిస్తారు. ఇంకా ఇలా సాకేంతిక సలహాలు ఇచ్చేవారిలో, తెలుగు వాడి ని గారు, నల్లమోతు శ్రీధర్ గారు , శివ గారు ఇంకా చాలా మంది ఉన్నారు ! వీళ్ళందరి వల్ల నా బ్లాగుకి ఓ రూపం వచ్చిందన్నమాట.

కూడలి మొరాయిస్తేనో, బ్లాగు నావల్ల కాదంటేనో, ఆది గురువు "వీవెన్ గారు"కి ఓ మెయిల్ రాసేసి ఏమి చెయ్యాలో తెలుసుకోవడం అలా వీవెన్ గారితో బ్లాగనుబంధం ఏర్పడింది.

ఇంకా చాలా మంది ఉన్నారు. ! అందరు హితులే, అందరం స్నేహితులమే. ఓ కుటుంబంలా ఉంటాము. సలహా సంప్రదింపులు చేసుకొంటాము. ఏదన్నా సమస్య వస్తే , అందరము కలిసి చర్చించుకొంటాము. ఒక్కొక్కరిగా అందరూ ఇదిగో:

(పేర్ల చివర 'గారు ' చదువుకోగలరు).

1. సిరిసిరిమువ్వ-నాలాంటి అమాయకులని దుత్తలు చేసేసి, కోపతాపాలు వెళ్ళగక్కేస్తారు. చక్కటి శైలి, స్నేహభావం. చక్కటి చదువ(రోధిని)రి.

2. మనసులో మాట-అనతి కాలంలోనే అందరి మెప్పు పొంది తన మనసులో మాటలు చక్కగా వివరించగల దిట్ట.

3. ఊహలన్నీ ఊసులై- ఊహలన్ని ఊసులుగా చెప్తూనే, చక్కటి పుస్తక సమీక్షలు రాస్తూ ఉంటారు

4. విశాఖ తీరాన- నేను రాసే అచ్చుతప్పులను సహృదయంతో అర్ధం చేసుకొని క్షమించేస్తారు.

5. సాహితి యానం - యనాం కవి.

6. తె . తులిక - ఈ మధ్య నా బ్లాగు ప్రవేశం చేసి, లాభం లేదు మీ అబ్బాయి మీద ఆశ వదిలేసుకొన్నానంటూ మంచి స్నేహితురాలయ్యారు.

7. గడ్డిపూలు- మొన్నే చెప్పారు తన పేరు సుజాత పాత్రో అని, భలే రాస్తారు చక్కటి శైలి.

8. తెలుగు4కిడ్స్- ఇదైతే లలితగారు పిల్లలకోసం రూపొందించారు. నా బ్లాగు లో చక్కటి వ్యాఖ్యల ద్వారా పరిచయమై కనుమరుగైన బ్లాగరు.

9. అంతరంగం- తన అంతరంగంలోని భావాలని చిన్ని తెరమీద చక్కగా చూపగలిగే నేర్పరి.

10. బ్రహ్మి ఓ సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్ -హాస్యం ఆశువుగా రాయగలరు.

11. వేణు శ్రీకాంత్ -చక్కటి చిక్కటి ఫిల్టరు కాఫి రుచి చూపించారు.

12. పర్ణశాల-వాడి పదాలతో చర్చలలో మనోభావాలను సూటిగా, ఏకధాటిగా మాట్లడించగలిగే మహేష్ గారి బ్లాగరు.

13. తెలుగోడు- (అబ్రక దబ్ర గారు మీరు ఒకేఒక్క కామెంట్ రాసారు)-మంచి శైలి, విశ్లేషణ వీరి సొంతం.

14. చదువరి-రాజకీయ చతురత.

15. నేను - లక్ష్మి

16. లచ్చిమి

17. మీనాక్షి , అశ్విన్ బూదరాజు

18. రాధిక

19. కస్తూరి మురళీ కృష్ణ

20. కల

21. భూమిక 22 . ఓ అరుణం 23. నివేదన 24. 25. మురళి 26.ప్రసాదం 27. సౌమ్య 28. దిలీప్ 29 రానారే 30.గిరి గారు 31.వికటకవి 32.ప్రవీణ్ గార్లపాటి 33. మేధ 34. పెదరాయుడు, హనుమంతు, ఊకదంపుడు, నువ్వుశెట్టిబ్రదర్స్, భావకుండన్, భైరవభట్ల కామేశ్వర రావు, మాగంటి వంశి, స్వాతి,లలిత..... ఇంకా ఇంకా ఇలా చాలా మంది మొత్తం కూడలి బ్లాగుల సమాహారం లో ప్రతి ఒక్కరూ నా ప్రయాణంలో నన్ను కలిసి పలకరించినవారే. . నేను అందరి బ్లాగులు చదువుతాను. అందరూ నా బ్లాగుకి రావాలని ఆకాంక్షిస్తాను. ఎవర్ని మర్చిపోయినా మరోలా భావించకండి. రమణి ఓ మతిమరుపు మనిషి అనుకొండి.

ప్రత్యేక వ్యాఖ్యాతలు (మాత్రమే) తెరేసా , ఈ మధ్య నా బ్లాగు వ్యాఖ్యల్లో చిలిపి అల్లరి చేసిన సీ గాన పెసూనాంబ. అందరూ స్నేహితులే అందరితోటి చక్కటి అనుబంధం ఉంది.

******

అదండి సంగతి. ప్రమదలందరూ " బ్లాగు లోకంలో నా అనుబంధం ", చెప్పమన్నారు. నాకేమో ఏమి రాయాలో తెలియలేదు, తీరా రాద్దామని మొదలు పెట్టేసరికి ఇదిలా చేంతాడులా అయిపోయింది. మరి 14 భువనభాంఢాలాంటి ఈ బ్లాగ్ లోకంలో ఆవగింజలాంటి నా అనుబంధం గురించి రాయలంటే అది నా తరమా? అణుబాంబ్ లాంటి వాళ్ళ మధ్య నేనెమి రాయగలను చెప్పండి? అయినా "అరెరే బానేఉందే" అని మీకందరికీ అనిపిస్తే, అలా చూసి చూడనట్లు పక్కకి తప్పుకోకుండా, కాస్త మీ కీ బోర్డ్ కి పని చెప్పేసి," మా గొప్పగుందీ ట్రిక్కూ నేను పాటించేస్తే తాప్పా?" అని అనుకొంటూ , నా దోసిట్లో ఒక్కో వ్యాఖ్య పోగేసి ఇచ్చారంటే, భద్రంగా వ్యాఖ్యలన్నీ బ్లాగులో దాచేసుకొంటానుగా... మరెందుకిక ఆలస్యం? కింద ఉన్న Post a Comment వైపు దృష్టి సారించండి మరి. ;)

బ్లాగు స్వయంవరం

"రాచరికపు చిత్తులతో, రణతంత్రపు టెత్తులతో సతమతమవు మా మదిలో మదనుడు సందడి సేయుటయే చిత్రం".

"దూరం ..దూరం..".

"ఏమది దేవి ఎప్పుడూ లేనిది దూరమనుచూ మమ్మల్ని పరిహసించుచున్నావు ."

"ఎంతమాట నాధా! మీతో పరిహసములా?"

"మరేమది దేవి, మమ్ములను త(అ)స్మదీయుల వలే గాంచిన మాకా అనుమానం పొడసూపదా!"

"లవకుశలిద్దరూ పెళ్ళీడుకొచ్చినారు నాధా! పక్కనే ఉద్యానవనంలో కేళీ విలాసంలో తేలియాడుచున్నారు. మనల్ని గాంచే ప్రమాదమున్నదని అట్లు వేడుకొంటిగాని అన్యధా భావిచుట తమరికి ధర్మమా నాధా!."

"అటులనే దేవి నీ వేదనను అర్ధం చేసుకొంటిని."

"భూలోక విహారం చేసేదమా నాధా! పిల్లలిద్దరికి వివాహం చేయుట కాస్త సులభతరమగును."

"వివాహమునకు, భూలోక విహారమునకు సంభందమేమి దేవి?"

"మీరు నన్ను వరించినంత సులభతరమా నాధ! ఇప్పటి పరిణయం? వధువు దొరకుటయే క్లిష్ట తరముగా గాంచుచున్నది. దేవకన్యలు వయసులో పెద్దవారగుట వలన మానవ కన్యలను చూసేదము. అదియునూ కాక మనకి ఇద్దరు కుమారులు, బహు బార్యత్వం నిషేదించబడినది. మీలాగే నా కుమారులు గూడా "ఏకపత్నీ వ్రతులు" అని బిరుదాంకితులు గావలెనని నా ఆకాంక్ష. భూలోకమొలో ఓ కొత్త పద్ధతి ప్రేవేశపెట్టినారని వేగుల ద్వార తెలిసినది మరి మనము ఒకమారు భూలోకమునకు వెడలి వచ్చెదము."

"ఏమా నూతన పద్ధతి దేవి? నావరకు ఈ వేగు రానేలేదు. నావరకు ఏతెంచని ఆ పద్ధతి అంతః పురంలో ఉండే నీవరకు రావడమనగా, ఒహ్! ఏమదీ అంతఃపుర అతివలను అబల అనుకొన్నామే గాని , సబల గా మార్పు గోచరించుచున్నది."

"నిష్టూరాలేల స్వామీ! ఇప్పటికే మాపై నిందలు చాలానే యున్నవి, మేము ఆభరణముల గురించి, పాకశాస్త్ర పలహారాల గురించి , అత్తగారి ఆరడింపుల గురించి తప్ప అన్యధా ఆలోచింపలేమని మీ పురుషపుంగవుల ఉవాచ."

"ఎవరో అన్నదానికి నేనేల బాధ్యత వహిచవలె దేవి, నీవిప్పుడు అలిగినచో నేను ద్వాపరయుగ శ్రీకృష్ణ అవతారమెత్తవలె. అలుకవీడి భూలోక విహారమునకు వెడలెదము "

***

"good news for you
bad news for other computers and laptops

The feature rich stunning laptops now comes with.... ...."

"ఏమది దేవి నీవెప్పుడు ఆంగ్లం అభ్యసించినావు, అంతా శీఘ్రముగా పఠించుచుంటివి"?

"అబ్బా భూలోకమునకు వచ్చితిమి కదా ఇక ఆ భాష కట్టిపెట్టుడు నాధా! ఇక్కడి వాడుక భాషలో మాట్లాడుకొనుదము."

"అటులనే కాదు కాదు .. సరే దేవి చెప్పు ఆంగ్లం ఎక్కడ నేర్చుకొన్నావు?"

"మనఅంతఃపురంలో దూరదర్శన్లో ఇంగ్లీషు ఛానెల్స్ ద్వారా నేర్చుకొన్నాను".

"తెలివైన వారు మీ ఆడువారు"

"పదండి! ఓ రెండు లాప్ టాప్ లను కొనెదము"

"ఇప్పుడవెందుకు దేవి? ఇంట్లో టీ.వి ఉన్నది కదా! "

"అది వేరు ఇది వేరు నాధా! ఇందులో ఇప్పుడు కొత్తగా బ్లాగులు సృష్టించుకొనే విధానం ఒకటి వచ్చినది. మనము సృష్తించుకొనకపోయినా పర్వాలేదు. పాఠకునివలే చక్కటి కథలను, వ్యాసాలను, వ్యంగ్య రచనలను చదవి, వ్యాఖ్యానించినచో, మన లవకుశలిద్దరూ అదృష్టవంతులగుదురు. ఇది ఒక పత్రికలాంటిది. భూలోకమునుండి లవ కుశలిద్దరికి బహుమతిగా రెండు కొని తీసుకొని వెడలెదము".

"బ్లాగు బ్లాగు.. వ్యాఖ్యానించినా లేదా పఠించినా మన కుమారులు అదృష్టవంతులా.. హ.. హ.. నాకు ఈ బ్లాగు బాష వంటపడ్తోంది దేవి. "

****

"దేవి ఇది చూడుడు, భూలోకం నుండి వచ్చు దారిలో పఠించినాను, ఎవరో మానవుడు నాకు ఓ రెండు దినములు సెలవు అని అడుగుచున్నాడు, ఇది ఏమి విచిత్రం దేవి? లిఖించుటకు, పఠించుటకు కూడా సెలవులా."

"అదంతా అతని అభిమానులకు విన్నవించుకోడం నాధా! అభిమానులు ఒక్కరోజు వారి బ్లాగు చదవకపోయినా, వారి అభిమానం హద్దులు దాటి ఉన్మాదులయి పోయే ప్రమాదం వాటిల్లునేమో అని సోచించి, ముందు జాగ్రత్త! ఆ సెలవు చీటి. నా దగ్గర లాప్టాప్ లో కూడా చాలా మంది , తమ తమ సొంత ప్రాంతములకు వెళ్ళూచూ , అభిమానులను అందోళన పడవద్దని విన్నవించుకొనుచున్నారు."

"ఇదేమి దేవి ఇది నా 50వ టపా, ఇది నా 100 వ టపా అనుచూ లెక్కించుకొనుచున్నారు. అర్ధ శతకం, శతకాల తరువాత వీరు రాయడం నిలిపివేయుదురా?"

"భలేవారే నాధా! ఇదేమన్నా భూలోకంలో ఆడు చిత్ర విన్యాసాలా ?? 100 రోజుల తరువాత పెద్ద ఉత్సవం జరిపి నిలిపివేయుటకు. బ్లాగులు లిఖించడం ప్రొత్సాహం, ఉత్సాహల కోసమై అట్లు రాసుకొందురు."

"బ్లాగు.. బ్లాగు... బహు బ్లాగు...హ హ హ"

"ఏమైనది స్వామీ అంత హాస్యం?"

"ఏమి లేదు దేవి! ..హ.. హ.. హ... అది..అది.. హ హ హ"

"నవ్విన తరువాతయిన చెప్పుడు లేదా చెప్పి అయినా.."

" అహ! ఏమి లేదు దేవి.. హ .. హ.. ఎవరో మానవుడు చూడు కొత్తగా సృష్టించుకొన్న తన బ్లాగు, తన టపా చదివిన తరువాత 100 వ వ్యాఖ్య రాసిన వ్యక్తి కి తన కూతురిని ఇచ్చి వివాహం చెసేదనని ..."

" నిజమా నాధా! నేను ఎదురుచూచుచున్న ఘడియ రానే వచ్చింది. నేను ఈ "బ్లాగు స్వయంవరం" గురించే సోధించుచున్నాను! నాధా! మన కుమారుల కోసం ఓ చిన్న త్యాగం చేయుడు, ఆ బ్లాగరుడేవరో కనుగొని, ఓ 99 మంది భట్రాజులవంటి వ్యాఖ్యలనిచ్చువాళ్ళను సృష్టించి వ్యాఖ్యలు రాసేట్టుగా ఉసిగొల్పుడు. టపా పఠించకపోయినా పర్వాలేదు, "బాగుంది", "చాలా బాగుంది" లాంటి రెండు పదములు చాలును ఇప్పటి వరులకు బ్లాగు పఠిచడమనే అర్హత ఒక్కటి చాలును, కుశుడు కి నేనింకో ఇలాంటి బ్లాగు శోధించెద".

"దేవి! బాగుంది కాని ఈ మానవుడు ఇక్కడ లిఖించినదంటూ ఏమి లేదు. "బాగుంది", " బహు బాగుంది" అంటూ ఏవిధంగా ??"

"ఏది ఇటు చూపించుడు నేను చూసేద ఏమి రాసెనో".

" మహిళల ప్రముఖ ముచ్చట్లు: నగలు, వంట, భర్త, పిల్లలు".

"ఎవరు నాధా ఇటుల లిఖించినది ..ప్చ్! అయిననూ పర్వాలేదు మనకి కావల్సింది మన కుమారులని ఈ బ్లాగ్ స్వయంవరం కి అర్హతలు కావించడం కావున, వెంటనే వారిని పురి కొల్పుడు. ఈ టపా "బాగుంది", "చాలా బాగుంది" అని మీ 99 భట్రాజుల చేత వ్యాఖ్యానించేలా చేయుడు నాధ! పిదప 100వ వ్యాఖ్య మన కుమారుడు లిఖించేదడు. ఆలసించిన అదృష్టం చేజారిపోవును.

"చిత్తం దేవి! తమరి ఆజ్ఞ".
****

కోరితినా ఒక్కటి తప్ప....

నా కాలేజ్ జీవితమంతా ఇద్దరి ప్రేమికుల మద్య ఒక మధ్యవర్తి లాగ వాళ్ళ లేఖలు వీళ్ళకి... వీళ్ళ లేఖలు వాళ్ళకి అందివ్వడంతో సరిపోయింది.. అలా చేస్తున్నప్పుడు మనసులో ఎక్కడో చిన్న కోరిక నాకు ఎవరన్నా ఒక ప్రేమ లేఖ రాస్తే బాగుంటుందని..


ఆ కోరిక అలా వుండగానే పెళ్ళి అయిపోయింది ... మా వారికి చెప్పాను ఒక మంచి ప్రేమ లేఖ రాయండి అని... ఇద్దరం ఒకే చోట వున్నాము కదా నువ్వు ఎక్కడికన్నా ఊరు వెళ్ళినప్పుడు రాస్తాను అని అన్నారు.

ఆరోజు రానే వచ్చింది... అక్కని చూడాలని ఉంది అంటే అక్కావాళ్ళింటికి పంపారు నన్ను... వెళ్తూ వెళ్తూ ఇంకోసారి గుర్తు చేసాను మావారికి కోరితినా ఒక్కటి తప్ప అంటూ.. మావారు కూడా తప్పకుండా రాస్తాను అన్నారు నన్ను అక్కా వాళ్ళింటిలో దింపి వెళ్తూ.....
ఆరోజు పోస్ట్ అని పిలిచిన ఆ పిలుపు నా చెవుల్లో పన్నీరు పోసినట్లుగా అనిపించింది… నేను అనుకున్నట్లుగానే అది మావారు రాసిన ఉత్తరమే.... సారి!! సారి !! ప్రేమలేఖే… నా అనందానికి అవధులు లేవు చక్కటి గులాబి రంగు కాగితాలు కనపడీ కనపడనట్లు వున్న గులాబి పూల పేపర్ అది..గుండ్రంగా తీర్చి దిద్దినట్లుగా వున్న అక్షరాలు.. ఎంతో ఆనందపడ్తూ ఉత్తరం చదవడానికి ఉపక్రమించాను.. రండి నాతో పాటు మీరు కూడా చదువుదురుగాని…బ్రాకెట్స్ లో నా కామెంట్స్….
రమ కి,
నేను బాగానే వున్నాను.. నీవెలా వున్నావు? ముఖ్యంగా నీయొక్క(ఈ యొక్క, వలనేన్, కంటెన్, పట్టీ లేమిటో!) ఆరోగ్యం విషయంలో చాలా జాగ్రత్త వహించవలయును..(పుస్తకం బాష అంటే ఇదేనేమో) , నీవు వెళ్ళిన తరువాత నాకు ఇక్కడ ఏమి తోచడం లేదు.. నీవు ఇల్లు తుడిచే చీపురు ఎక్కడ పెడ్తావు? కాలు కింద పెడ్తుంటే బాగ ఇసకలో వున్నట్లుగా అనిపిస్తోంది .. తుడుద్దామంటే చీపురు కనపడలేదు… నువ్వు ఊరు వెళ్ళిన మర్నాటి నుండి పని అమ్మాయి రావడం లేదు రావద్దని చెప్పావా?? కంది పొడి చేసాను అన్నావు.. అలా అనుకొని మొన్న అన్నంలో వేసుకొంటే అది సెనగపిండిలా అనిపించింది(ఉప్పు కర్పూరంబు .... గుర్తోస్తోంది).మనకి మంచినీళ్ళు ఎప్పుడు వస్తాయి?? మొన్న పక్కింటావిడని అడిగితే పాపం ఓ జగ్ నీళ్ళు ఇచ్చారు..ఇలా ఇంకా చాలా.. చాలా.. చివర్లో మటుకు నీ ఆరోగ్యం జాగ్రత్త.. ప్రేమతో...ఇలా సాగింది మా వారి ప్రశ్నల (ప్రేమ)లేఖ..